Czy historia istnieje?

Naukowiec twierdzi, że w pytaniu tym wcale nie ma przewrotności: - "Jest fundamentalnym zagadnieniem dla historii, a dokładniej dla ontologii historii. Przez tysiąclecia historia zaliczana była do retoryki, stanowiła źródło argumentów i nie miała ambicji odkrywania czegokolwiek. Służyła lepszej i głębszej pamięci o czynach i dokonaniach sławnych mężów. Dokładnie tak, jak chciał tego Herodot. Kiedy w okresie rewolucji naukowej (XVII w.) kształtowały się zręby współczesnej nauki, historia rozwijała narzędzia badawcze, które umożliwiły jej stworzenie zasad krytyki źródeł pisanych - podstawowej metody poznania przeszłości. Zagadnienie historii, jako nauki powstanie jednak dopiero w wieku Oświecenia, a stadium nauki dojrzałej osiągnie w wieku XIX - wieku historii. Kiedy w latach 80. XX w. dotrze do metodologii historii interesujący i znaczący prąd intelektualny, tzw. zwrot językowy, pojawią się poglądy podważające sens istnienia historii jako nauki, lokujące całość zagadnienia historii w języku. Według niektórych projektów historia jakby na powrót stać się miała gałęzią retoryki, samą sztuką przedstawiania przeszłości."
Trzeba przyznać, że te informacje kierują sposób myślenia o historii na zupełnie inne obszary niż te kojarzone z nią wskutek doświadczeń edukacyjnych. Tym bardziej warto więc przyjść dzisiaj do Sali Portretowej muzeum, by porozmawiać z Krzysztofem Zamorskim, który zwraca uwagę na to, że zamknięta w narracji historia na powrót stała się opowieścią: - _Stała się dokładniej rzecz ujmując opowieścią historyka. Nie negując faktu, że historia jest dziełem historyka można jednak zapytać, o____czym opowiada? _Szczególnego kontekstu tym rozważaniom nadaje obecny wpływ historii najnowszej na życie publiczne w naszym państwie. (PK)