Dopaść małego. I co dalej?

Można rzec: a niech cierpią. Miliony Polaków na etatach i zleceniach oddają państwu lwią część swych zarobków. A tu grupa cwaniaków kombinuje - i nie płaci. Co, gdyby wszyscy tak robili? Przecież kasa funduszu ubezpieczeń społecznych już teraz świeci pustkami. Za kantowanie należy się kara. Jednak, nie rozgrzeszając tych, którzy wyemigrowali z Polski tylko na papierze, tworząc fikcję, można spojrzeć na problem szerzej.

Przez dekadę pół miliona Polaków zostało przez pracodawców, duże firmy, nakłonionych do samozatrudnienia. Kolejne pół miliona - wiecznych mikroprzedsiębiorców - zarabia jak większość samozatrudnionych ok. 2 tys. zł miesięcznie. Państwo żąda od nich wszystkich składek na ZUS w wysokości 1120 zł. Czy to jest dobre państwo?

W Wielkiej Brytanii, płacąc 15 funtów tygodniowo, czyli ok. 300 zł miesięcznie, przedsiębiorca po 10 latach nabywa prawo do emerytury równej ok. 840 zł miesięcznie. Dokładnie tyle wynosi dziś minimalna emerytura w Polsce.

Aby ją dostać, trzeba wpłacać na ZUS ponad 1,1 tys. zł przez 25 lat. Wynika to stąd, że polski przedsiębiorca musi się wraz z etatowcami zrzucać na tak egzotycznych beneficjentów socjalu, jak rolnik na 300 ha, zarabiający 7 tys. zł górnik i 40-letni emerytowany policjant bądź żołnierz.

Trudno się dziwić, że niektórzy przedsiębiorcy patrzą, jak tu w ramach Unii obniżyć daninę. Nie robią tego krezusi, bo im nie chciałoby się kombinować dla 400 złotych. Robią to w większości ci, którzy mają dwa wyjścia: zapłacą niższe stawki - na Słowacji, Litwie, albo w popularnym dziś amerykańskim Wyoming i będą sobie nadal radzić bez niczyjej pomocy, albo zwiną interes i poproszą państwo o zasiłek.

Może wreszcie, jak cywilizowane kraje, odpowiemy sobie: co jest dla naszego ukochanego państwa lepsze?

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Słowacja i Anglia nie uwolnią od ZUS