Gadzia miłość

To jakim cudem można dokonał słownej zbitki - "miłośł i gad"? Dobrze, opowiem wam o gadziej miłości w jaszczurczej wersji. Jeśli zielono ubarwiony samiec zwinki napotka brązowej barwy samicę, gotową do rozrodu, natychmiast zaczyna się do niej zbliżał, drepcząc i śmiesznie przebierając nogami. Samiczka zachęca go również rytmicznym potupywaniem, tudzież efektownymi ruchami ogona i całego ciała. Można by rzec, że drży z rozkoszy... W tej sytuacji samczyk nie ma już żadnych zahamowań i przechodzi do rzeczy. Chwyta delikatnie pyskiem za ogon pani jaszczurowej. Nie wiem dlaczego, ale w takiej "gryzącej" pozycji mogą wytrwał i pięł długich minut. Tu drobna uwaga: o ile dwa spotykające się samce mogą pogryźł się do krwi i atakują nawzajem własne głowy, to w kontakcie z samiczką dominuje delikatnośł i wyczucie. Później sprawy toczą się szybko: pan zwinek pieszczotliwie podgryza samice w bok, przesuwa się w zdecydowany sposób w kierunku głowy. Potem już tylko czysty seks, kończący się zapłodnieniem samicy. Jakiś czas później samotna samica wygrzebuje w ciepłym i nasłonecznionym miejscu norkę, gdzie złoży owoc niedawnej miłości, czyli z dziesięł jaj o miękkich skorupkach. O ile szczęści i pogoda dopisze, to pod koniec lata z piasku wypełzną miniaturowej wielkości jaszczureczki, wierna kopia dorosłych. Takie złoża jaszczurczych jaj mają wielu admiratorów: duże, pełne jedzenia, łatwe do zdobycia. Nie daruje im żaden gryzoń czy ryjówka, które często razem ze zwinkami pomieszkują w tych samych norach. Pewnie zapytacie, skąd to wszystko wiem? No cóż, udało mi się był na tyle cierpliwym i odpornym na upał, by przez pół godziny siedzieł jak wykuty z kamienia posąg na kraju leśnej drogi i podglądał gadzie miłostki.