Gdzieś, czyli nigdzie - wystawa Marii Kiesner

FOT. OTWARTA PRACOWNIA

SZTUKA. Piatek, 22 lutego, godz. 19, Otwarta Pracownia

Cóż wiemy o samej artystce? Że zacytuję za jej stroną internetową: "1997-2002 studia na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom, wyróżniony Nagrodą im. J. Szajny za poszukiwanie nowej formy wypowiedzi, obroniła w roku 2002 pod kierunkiem prof. J. Modzelewskiego. Aneks z plakatu w pracowni prof. M. Wasilewskiego. Pracę teoretyczną napisała pod kierunkiem dr Agnieszki Morawińskiej. W latach 2005 i 2007 stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Maluje architekturę i pejzaże miejskie. Przedstawia obiekty realistycznie, ascetycznie i bez sztafażu, interesują ją fabryki, dworce, szkoły, domy kultury i zapomniane relikty socmodernizmu i modernizmu. W 2009 r. obroniła doktorat pod tytułem »Miasto przed burzą«, pracuje jako adiunkt w Instytucie Edukacji Artystycznej

Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie".

W jej malarstwie gości architektura. To modernistyczne bloki, betonowe kostki. Od dwudziestolecia międzywojennego po PRL. Swoje tematy znajduje podobno na starych pocztówkach, ale nie jest to wierne kopiowanie z nutką nostalgicznych wspomnień. U niej mają w sobie jakieś utopijne marzenie o doskonałości, władzy geometrii. Przyglądając się jej malarstwu, widzimy świat blokowisk, ośrodków rekreacyjnych, wielkich sklepów, biurowców. Czasem to "architektoniczne ikony", budynki doskonale znane, jak choćby katowicki Spodek.

To często architektura opuszczona, wiejąca pustką "bezosobowości". Pozbawiane sztafażu ludzkiego budowle, utrzymane w różnych odcieniach szarości, wciąż przypominają o zmarnowanych szansach i przemijaniu idei.