Glicynia jest jednym z najpiękniejszych i najbujniej kwitnących wiosną pnączy

Zwisające, długie, nawet do 35 cm kwiatostany, głównie w kolorach liliowym i liliowo-fioletowym, rzadziej białym lub różowym, pięknie pachną i tworzą niezwykłą roślinną dekorację.

Glicynia, zwana słodlinem oraz wisterią, należy do rodziny bobowatych (Fabaceae) i pochodzi z Japonii oraz Korei. Kwitnie bujnie, dorasta do 15 m i jest bardzo ekspansywna. Rozprzestrzenia się dzięki owijaniu pędów wokół najbliższych podpór i wymaga solidnych konstrukcji – altan, pergoli, ścian, ogrodzeń. Niektóre odmiany można prowadzić w formie drzewka; pędy glicynii po pewnym czasie drewnieją tworząc mocne pnie.

Owocem glicynii jest strąk, który również jest bardzo dekoracyjny – pozostaje na pnączu przez całą zimę i osiąga długość do 15 cm. Wewnątrz strąka znajduje się kilka nasion (glicynia wysiewana z nasion po raz pierwszy zakwita po ok. 7-10 latach; szczepiona po ok. 5 latach). Pnącze wytwarza duże, pierzaste liście złożone z kilkunastu listków, jesienią przebarwiające się na żółto. Wszystkie części rośliny są trujące.

Glicynia wymaga dobrej, luźnej gleby o dużej zawartości próchnicy, od lekko kwaśnej do obojętnej. Najlepszym miejscem jest stanowisko słoneczne – przez większość dnia roślina powinna być wystawiona na pełne słońce. W miejscu zbyt zacienionym glicynia będzie oczywiście rosła, ale nie będzie tak pięknie kwitła. Kwiatów nie będziemy także podziwiać w przypadku niewłaściwego cięcia pielęgnacyjnego. Cięcie pędów należy rozpocząć w 2-3 roku po posadzeniu rośliny. Na przedwiośniu skracamy gałązki na wysokości 3-4 pąków liściowych. Usuwamy także suche gałązki oraz te wyrastające u podstawy pnia. W lipcu natomiast należy skrócić tegoroczne przyrosty o mniej więcej połowę, pozostawiając 4-5 liści na skróconym pędzie.

Ze względu na symbiozę z bakteriami brodawkowymi, nie należy rośliny nawozić nawozami azotowymi. Jesienią wskazane jest nawiezienie obornikiem. W naszym klimacie glicynia może przemarzać, toteż przed zimą musimy roślinę zabezpieczyć – w pierwszych trzech latach po posadzeniu należy przykrywać ją agrowłókniną lub matą ze słomy. Starsze rośliny wystarczy zabezpieczyć usypanym wokół kopczykiem z ziemi, natomiast nasadę pnia należy okryć. Pod względem mrozoodporności glicynia kwiecista jest bardziej odporna od chińskiej.