Gorlice. Park miejski wygląda jak pobojowisko. Ponadstuletnie dęby spadły z Góry Parkowej wprost na alejki. Wszystko przez mokry śnieg

Mokry śnieg - zimą, letnie burze czy wichury - latem to zawsze trudny czas dla Parku Miejskiego w Gorlicach. Zabytkowy, założony 123 lata temu miejski zieleniec to 24 hektary gruntu. Część to płaski teren nad rzeką Ropą z asfaltowymi alejkami, altaną, tężnią, placem zabaw, ścieżką rowerową. Resztę stanowi Góra Parkowa wznosząca się ponad 350 metrów nad częścią spacerową.

To jej strony grzbiet opadający w stronę rzeki jest najniebezpieczniejszym miejscem, gdy wiatr czy śnieg wyłamuje drzewa jak zapałki.

- Te dęby mają na pewno ponad 100 lat - mówi Piotr Załęski, kierownik zieleni w Miejskim Zakładzie Usług Komunalnych.

Od rana w parku pracuje dwóch pilarzy i trzy osoby, które porządkują drobne gałęzie i konary.

- Wszystko trafi na bazę MZUK, a z największych drewnianych klocków tak zwanej dłużycy powstaną u nas choćby sztachety do ławek. Te na terenie miasta od czasu do czasu wymagają nie tyle konserwacji, co nawet wymiany. Tak właśnie spożytkujemy to drewno - tłumaczy Załęski.

Tylko w dolnej części parku pracy jest na co najmniej na kilka dni, bo śnieg powalił czternaście potężnych drzew - głównie dębów, klonów i grabów. Zniszczeń jest oczywiście o wiele więcej, bo trawniki usłane są gałęziami, które łamały się jak zapałki.

Co dzieje się na Górze Parkowej - nie wiadomo, choć można się tylko domyślać, że ucierpiał również ponadstuletni Sokolski Lasek, przez który wiedzie ścieżka spacerowa. Już z dolnej części parku patrząc w górę, widać całe powalone drzewa, albo świeże jeszcze kikuty tych, które choć utrzymały się w ziemi, straciły większą część korony.

- Na prace na górze Parkowej przyjdzie czas. Na razie ze względu na warunki atmosferyczne nie możemy wpuścić tam ludzi. Śniegu jest jeszcze bardzo dużo, grunt nasączony. Właściwie trudno powiedzieć czy na tych zniszczeniach się skończy - tłumaczy Piotr Załęski.

Mimo zniszczeń park jest dostępny dla spacerowiczów. Ważne tylko, by nie zbliżać się do miejsc, w których prowadzone są prace porządkowe.