Inne kluby płacą lepiej

– Urodził się Pan w Krakowie, ale wkrótce rozpocznie już czwarty sezon w koszulce Sandecji.

– Tak? Nawet nie liczyłem, dopiero pan mi przypomniał.

– Ludzie na ulicach Nowego Sącza traktują już Pana jak swojego?

– Bardziej po meczach. Szczególnie dało się to odczuć na koniec minionych rozgrywek. Sam też dobrze tutaj się czuję. W sumie to zawsze tak było.

– Dla Pana Nowy Sącz też pewnie już stał się miejscem szczególnym.

– Tak. Dobrze też pamiętam, że przecież właśnie stąd wyszedłem do Górnika Zabrze.

– Niedawno przedłużył Pan umowę z Sandecją, a w jednym z wywiadów powiedział, że to krok do przodu, nie w tył. Dyplomacja?

– Nie, dlaczego?

– Bo miał Pan ofertę z bogatej Termaliki.

– Nie tylko, bo inny klub z pierwszej ligi też złożył mi propozycję. Widzę jednak, co się dzieje w Sandecji. W nowym sezonie możemy walczyć o coś więcej niż tylko o utrzymanie. Liczę na lepszą grę i wzmocnienia.

– Szefowie klubu powiedzieli: „Maciek, zostań, znów budujemy mocną pakę”?

– Hm, nie stwierdzili, że będziemy na sto procent grać o awans, ale byli zadowoleni z mojego poprzedniego sezonu. Jakoś zawsze z prezesami dobrze żyłem. Widziałem wielką chęć, żeby mnie zatrzymać. Wyrobiłem sobie tutaj nazwisko.

– I właśnie dlatego, jeśli coś pójdzie nie tak, Pan jako jeden z pierwszych dostanie od kibiców po uszach.

– Zdaję sobie sprawę z odpowiedzialności. Każdy wie, czego może ode mnie oczekiwać. A oferty z innych klubów nie były z kategorii tych nie do odrzucenia, chociaż pieniądze oferowano mi większe. Zresztą, chodziło o zespoły z tej samej ligi, więc po co miałem odchodzić z miejsca, w którym dobrze się czuję? To główny powód, dlaczego nadal gram w Sandecji.

– Inny to pewnie taki, że odpowiada Panu filozofia gry, jaką preferuje trener Ryszard Kuźma.

– Zgadza się, a nasz szkoleniowiec preferuje futbol podobny do tego, jaki kiedyś pokazywaliśmy za czasów trenera Wójtowicza.

– Potencjał dzisiejszej San­decji można w jakiś sposób porównać do tego zespołu sprzed pięciu lat, kiedy pod wodzą mającego za sobą grę w Wiśle Dariusza Wójtowicza byliście trzecią – po właśnie „Białej Gwieździe” i Cracovii – siłą Małopolski?

– Można, ale nie mówmy na razie o tym. Wtedy graliśmy o awans do ekstraklasy. Byliśmy w stanie wygrać z każdym. Każdy, kto do nas przyjeżdżał, liczył się z tym, że może w Nowym Sączu przegrać. Zbudowaliśmy słynną twierdzę. A teraz przed nami jeszcze dużo pracy. W ostatnim sezonie mieliśmy kilka dobrych spotkań przeplatanych średnimi i – nie ma co ukrywać – słabymi.

– W nowych rozgrywkach Sandecja już regularnie będzie pokazywać dobrą twarz?

– Właśnie po to teraz trenujemy. Przypominam, że w rundzie jesienej trener przejął nas po trzeciej czy czwartej kolejce. W tej chwili mamy trochę czasu, żeby szlifować formę, więc tym bardziej jestem do wszystkiego optymistycznie nastawiony. Liczę na to, że wszystko zaprocentuje i taktycznie będziemy się dużo lepiej prezentować. Mogę tylko powiedzieć, że będziemy walczyć o coś więcej niż tylko spokojne utrzymanie. Inna sytuacja, moim zdaniem, nie miałaby sensu.