Islam w lidze

W miłych słowach, acz bez zbędnego dzielenia włosa na czworo - „cały stadion śpiewa z nami, wyp... z uchodźcami”, „cała Legia głośno krzyczy, nie dla tej islamskiej dziczy” - ulżyli swej trosce o zagrożoną chrześcijańską kulturę i tożsamość, za których depozytariuszy sami się, o dziwo, uważają.

Następne w kolejności będzie chyba wypracowanie wspólnego stanowiska w kwestii, czy w ramach walki z islamizacją Polski należy wprowadzić szlaban na ściąganie do nas piłkarzy-muzułmanów. Było nie było to imigranci ekonomiczni w najczystszej postaci. Nie dość, że odmienni kulturowo, to na dodatek zabierają miejsca pracy młodym Polakom.

Tak się przez przypadek złożyło, że Polskę opuścili już Stilić i Sadajew (a wcześniej m.in. Ntibazonkiza, Spahić i Razack Traore), więc ograniczone zostało ryzyko wystąpienia na trybunach dysonansu poznawczego, że muzułmanie - a to ci odkrycie! - to jednak nie tylko żebrzący o socjal, zdziczali i niezamierzający się asymilować terroryści. Ba, czasem nawet można ich z podziwem oklaskiwać.

Chwała Bogu (obojętne któremu), że ongiś w Wiśle nie zadomowił się Nourdin Boukhari, bo gdyby teraz po golu strzelonym Cracovii krzyczał „Allah akbar!”, jak nic wywołałby zamieszki. Pobieżna kwerenda wykazała wprawdzie, że muzułmańskie niedobitki jeszcze w ekstraklasie są, ale z wiarą się nie afiszują. W obecnie panującym nad Wisłą klimacie doradzałbym, mimo wszystko, konwersję. Ale co dalej?

Całkowite embargo na kopiących futbolówkę muzułmanów (a kopać potrafią; Toure, Benzema, Oezil)? Klubowym skautom odpadłoby penetrowanie paru rynków, za to doszła nowa rubryka do raportu - wyznanie. „Szybki, kreatywny, lewa noga, LUTERANIN!”. A może specjalne klauzule do umów? „Nie będę pościł w ramadan, konstruował bomb-pułapek i siał terroru”.

Zabawne? Raczej nie.