Jak bezpiecznie rozdzielić gryzące się psy?

Fot. Theta

- Sytuacje podobne do opisanych powyżej, niestety, się zdarzają. Nie ma jednej recepty, jak powinno się zachować, by bronić psa i siebie. Na pewno jednak zachowanie emocjonalne, panika i krzyk człowieka pobudzają oba psy i mogą jedynie pogorszyć sytuację - mówi Andrzej Kłosiński, behawiorysta zwierzęcy DipCABT(Coape)NOCN, psycholog. - Jeśli nie jest jeszcze za późno, a właściciel ma wystarczająco dużo odwagi, można wejść między psy, twarzą do agresora, uniemożliwiając mu dostęp do ofiary. Zwykle taka grożąca postawa - zdecydowana, ale bez paniki i machania rękami - powstrzymuje zapędy napastnika, po części dlatego, że psy same stosują rytuał rozdzielania: pies chcący zapobiec konfliktowi między dwoma innymi psami wchodzi między nie.

Jeśli jednak jest już za późno i psy się gryzą, a widzimy, że któremuś z nich może stać się krzywda, trzeba je rozdzielić. Najlepiej - odciągając w sposób zdecydowany swojego psa za tylne nogi, by uniknąć pogryzienia i odwracając się od napastnika. Zawsze trzeba to robić spokojnie, bez krzyku i emocji - panika może pogorszyć sytuację i skłonić psa do bardziej zawziętego ataku.

Zdarza się, że pies, który uległ silnemu wzburzeniu w napadzie agresji może zaatakować odciągającego go właściciela - to też należy brać pod uwagę, zanim zdecydujemy się ingerować. Czasem są to tylko takie psie zapasy na niby i nie warto się w nie mieszać, psy same sobie poradzą. Zdecydowana większość psich walk, mimo silnej dramaturgii, kończy się bez rozlewu krwi. Czasem wystarczy się odwrócić i odejść od miejsca walki - pies bez pana za plecami staje się zdecydowanie mniej odważny. Bywa, że przerwie walkę i pobiegnie za nami.

Problem agresji psów jest bardzo powszechny i to nie tylko wśród ras uważanych za agresywne. W niektórych warunkach nawet malutkie, pozornie niegroźne pieski mogą zachowywać się agresywnie. Na pewno zawsze trzeba walczyć z każdym przejawem agresji psa, bo niekontrolowana agresja będzie się prawdopodobnie nasilać.

Warto ustalić jej przyczyny. Po pierwsze - skontrolować stan zdrowia psa. Bardzo często agresja pojawia się na tle hormonalnym. Zbyt duża podaż hormonów może powodować u psa skłonność do walk z innymi osobnikami, w tym z członkami stada, czyli domownikami. Tu najlepszym rozwiązaniem jest kastracja psa lub sterylizacja suki, co spowoduje mniejszą podaż hormonów. Psy zazwyczaj łagodnieją i są bardziej skłonne do przyjaznych zachowań.

Pies będzie także okazywał agresję w samoobronie lub w obronie swojego właściciela. Tu powody zachowań agresywnych bywają czasem przez nas niedostrzegane. Niewinne z pozoru sytuacje mogą być dla psa sygnałem do walki. Na spacerze dziecko zaczyna się przepychać z rówieśnikami - pies odbiera to jako zagrożenie dla pana i może zaatakować.

Agresją reagują również psy "po przejściach". Tu trzeba dużo cierpliwości i sporo czasu, by zagoiły się rany psychiczne. Prawdopodobnie nowy właściciel bez pomocy behawiorysty sam sobie nie poradzi.
- Wiele psów, niezależnie od rasy, nie jest należycie socjalizowanych i nie potrafią się komunikować - mówi Andrzej Kłosiński. - Zwykle jest to wina opiekuna. Izolujemy psy od kontaktu z innymi psami, a to jest błędem, bo wówczas pies nie ma szans nauczyć się właściwych zachowań.

Elżbieta Borek

JEŚLI PSY WALCZĄ

* Nie należy krzyczeć i bić, gdyż to może tylko spowodować, że atak agresji zostanie zwrócony w Twoją stronę.

* Warto zwerbować drugą osobę i wspólnie rozdzielić psy, łapiąc je za tylne nogi i odciągając od siebie; pamiętając stale, że pies może odwrócić głowę do tyłu i złapać nas za rękę.

* Niektórzy próbują rozdzielić psy za pomocą strumienia wody albo kija, włożonego między walczące psy. Można też rzucić na nie koc, jeśli mamy go pod ręką.

* Gdy w pobliżu jest samochód, można użyć klaksonu albo innego głośnego dźwięku, co zwykle przerywa walkę.

* Warto pamiętać, że niski ton głosu szybciej dociera do umysłu psa. Zamiast krzyczeć w panice, lepiej skupić się na swoim głosie i wydawać konkretne komendy.