Katolik nie może produkować bubli

Fot. Anna Kaczmarz

ROZMOWA. Ks. dr ROBERT NĘCEK, rzecznik prasowy archidiecezji krakowskiej, o Triduum Paschalnym

- Jest to dzień ustanowienia kapłaństwa i Eucharystii. Kapłani odnawiają swoje przyrzeczenia i przypominają sobie ewangeliczną wizję kapłaństwa, która zawiera w sobie słowa "Bądźcie prości jak gołębice, a przebiegli jak węże". Jeżeli ksiądz chce autentycznie służyć Chrystusowi, papieżowi i Kościołowi, musi mieć te słowa w świadomości. Pokora gołębic i przebiegłość węża. Taka postawa pozwala cieszyć się życiem, zachować wolność, skutecznie pomagać ludziom i modlić się za nich podczas Eucharystii. Pragnę podkreślić, że z punktu widzenia Ewangelii ważna jest nie ilość dobra, ale wierność serca, bo ona jest sednem miłości.

Natomiast być uczestnikiem Eucharystii to mieć świadomość jej społecznego wymiaru, który się wyraża w odpowiedzialności. Chodzi o odpowiedzialność za dobrze wykonaną pracę. Katolik nie może produkować bubli. Wszystko, co produkuje jest najwyższej jakości. Jeżeli jego praca jest fuszerką to pojawiające się przekleństwa obciążają jego konto duchowe. Ze słowem katolik musi się kojarzyć etykietka "najwyższa jakość". Na tym właśnie polega tekst wypisany w prezbiterium kościoła w Harklowej na Podhalu "abyście się społecznie miłowali!".

- Jutro Wielki Piątek. Jak powinien zachowywać się katolik tego dnia?

- W tym dniu warto przyjąć postawę zadumy i refleksji. Wielki Piątek przypomina, że ludzkie życie składa się nie tylko ze zwycięstw, ale także życiowych porażek. Zwyciężać potrafimy wszyscy. Ale powstaje pytanie, czy umiemy przegrywać? O wielkości i szlachetności człowieka decyduje umiejętność przegrywania z honorem.

- Jaki jest najważniejszy element liturgii Wielkiego Piątku?

- Niewątpliwie adoracja krzyża, która kryje w sobie tajemnicę cierpienia, opuszczenia i męczeństwa. Chrystus ze swojej śmierci zrobił wielki spektakl, dając do zrozumienia, że kto z Nim cierpi, oddaje Bogu miłość bezinteresowną. Jest jeszcze jedna prawda: każdy człowiek ma jakiś swój krzyż - jeden ukryty, drugi bardziej eksponowany. Wcześniej czy później przychodzi jednak chwała i poranek wielkanocny. Aby się doczekać radosnego Alleluja, trzeba przejść śladami drogi krzyżowej. Nie ma bowiem drogi na skróty!

- W Wielką Sobotę święcimy pokarmy. O ile wiem, to zwyczaj nieznany w innych krajach. Jaka jest jego geneza?

- Błogosławienie liturgiczne pokarmów sięga VIII wieku. Jest to bardzo miły zwyczaj świąteczny mający charakter rodzinny, pozostający w analogii do bożonarodzeniowego opłatka. Do natury świętowania zawsze należy posiłek. W Piśmie świętym czytamy: "czy jecie, czy pijecie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie!".

- Wielki Tydzień kończy się Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego.....

- Śpiewamy radosne Alleluja! Ustawienie straży wokół grobu jest doskonałym udokumentowaniem zmartwychwstania Jezusa!

- Okres Wielkiejnocy to bardzo pracowity czas dla kapłana. Czy rzecznik kurii też ma w tym okresie obowiązki duszpasterskie?
- Chętnie korzystam z zaproszeń do posług duszpasterskich w różnych parafiach. Otwartość na problemy duszpasterskie pozwala poznać i rozumieć życie wiernych w parafiach, ich trudności i problemy. Inaczej mówiąc, człowiek stara się twardo chodzić po ziemi. Jako ciekawostkę podam, że kardynał Sapieha miał zwyczaj zachęcać księży profesorów do udzielania się w parafiach i szkołach licealnych, aby weryfikować swoje teorie i przemyślenia. Nie ma nic gorszego jak oderwanie od rzeczywistości. Tym sposobem licealiści korzystali dodatkowo z doświadczeń uniwersyteckich profesorów.

- Jeśli tak, proszę zdradzić, gdzie, w której świątyni, ksiądz doktor najchętniej odprawia mszę świętą?

- Na co dzień odprawiam zazwyczaj u sióstr felicjanek, a w święta celebruję w parafii św. Marii Magdaleny w Wysokiej koło Wadowic.

Rozmawiała: GRAŻYNA STARZAK