Kilka myśli o "Cracovii”

Zofia Gołubiew: DROBIAZGI KULTURY

Po pierwsze – myśli-wspomnienia. Zakupy w sklepach Peweksu, kwiaty kupowane w kiosku na parterze, przepyszne ciastka w cukierni, spotkania w lobby, w pokojach, w kawiarni, w barze. Oficjalne obiady i przyjęcia w restauracji. Wiele przetańczonych wieczorów i nocy w barze. Itd., itd. No, ale to się skończyło, przyszły inne czasy.

Po drugie – myśli złe: zagrożenie wyburzeniem tego modernistycznego zabytku, jakieś "ściemniające” zapowiedzi "stworzenia nowej jakości” – może najpierw ochronimy tę istniejącą?! Straszenie losem szkieletora lub "Forum” po doprowadzeniu do śmierci technicznej gmachu. Twierdzenie, że nie ma sensu remontowanie budynku, mimo że jest on wpisany do ewidencji zabytków. Nieuwzględnianie opinii fachowych urzędników, mimo że właściciela również obowiązują pewne granice swobody, jeśli działa w przestrzeni publicznej.

Ale mam też myśli dobre. Odpowiedzialni urzędnicy nie wyrażają zgody na wyburzenie hotelu, ich komisja zleciła ochronę najcenniejszych elementów, tj. bryły, tarasów, schodów od strony kina "Kijów”, mozaiki, a przede wszystkim elewacji frontowej. Zainteresowała się tematem tzw. opinia publiczna, pan senator Janusz Sepioł, liczne media oraz internauci. Ostatnio debatę proponuje Radio Kraków. A więc myślę: udało się z Młynówką, udało się z mozaiką na Biprostalu, a więc na pewno uda się też z tym hotelem. Walczmy, bo to nasza wspólna przestrzeń!

Na koniec myśli inne: kustosze Muzeum Narodowego zaproponowali, by miasto odkupiło budynek i darowało go muzeum. Może się wydawać, że to zbyt śmiała propozycja, ale w planie miejscowym jest zgoda na działalność kulturalną, wystawienniczą, konferencyjną, kinową. Wszystko to właśnie muzeum mogłoby spełnić. Dodając też usługi gastronomiczne w niewielkim zakresie, wnioskując o rozbudowę podziemnego parkingu od Gmachu Głównego Muzeum do "Cracovii”. Przede wszystkim zaś zadbałoby o konserwatorską jakość remontu, jak to czyni w innych swoich budynkach.

A ja, proszę Państwa, nie musiałabym patrzeć przez okno na niszczejący budynek i pstrokate reklamy.