Komiks

5/6

Rysunki: Grzegorz Rosiński, kolory: Graza, scenariusz: Jean Dufaux. Egmont 2009.

Egmont podsyca miłość czytelników do Grzegorza Rosińskiego. Niedawno ukazała się nowa seria z dziełami Mistrza, sygnowana inicjałami "GR", a wydana w sposób kolekcjonerski (twarda oprawa, znakomity papier, reprinty rysunków). Rozpoczyna ją reedycja "Skargi utraconych ziem", czyli czterech tomów - "Sioban", "Blackmore", "Pani Gerfaut" i "Kyle z Klanach". Zostały wydane we Francji w latach 1993-1998, a w Polsce po raz pierwszy w 2000-2001.

Rosiński nie opuszcza ulubionego tematu - normańskich legend. Odnajdujemy tu echa "Thorgala" czy "Beowulfa", a zatem kraina rosi się od ślicznych księżniczek, którym narzucają jarzmo brutalni faceci, a także - na szczęście - od herosów, którzy ratują świat działając na styku magii i miecza. Trochę to powtórka z przeszłości i rozrywki, ale Rosińskiemu udaje się umknąć znużeniu czytelnika. Komiks jest wielowątkowy i wielowymiarowy, a co najważniejsze - sugestywny. Normański świat wciąż niesamowicie wciąga. Thorgal może czuć się zazdrosny!

Popman

3/3

Scenariusz i rysunki: Tomasz Tomaszewski. Kultura Gniewu 2010.

Skąd się biorą komiksy? Dobre pytanie. "Pewnego dnia roku 1999 wąwozami łódzkich ulic hulał wiatr - nie jakiś zefirek czy niewinny huragan, ale Wiatr Historii. Na Olsztyńskiej wpadł do mieszkania komiksowego artysty Te-Te, zakręcił leżącymi na stole gazetami i pognał dalej, a z kłębu zadrukowanych papierowych płacht wyłonił się człowieczek pomachujący cieniutkimi rączkami - Popman" - tak powstanie albumu opisują twórcy. Popman w zamyśle miał być karykaturalnym odbiciem naszej medialno-cyfrowej rzeczywistości. Miesza się tu "Super Express" z "Uwagą" i "Wiadomościami", czyli mamy zalew zmutowanej papki społeczeństwa informacyjnego.

Pomysł absolutnie intrygujący i dający pole do scenariuszowego popisu. Niestety wydaje mi się nie do końca wykorzystany, może dlatego, że znam media od podszewki. Autor, jak ten wspomniany wiatr, jedynie dotyka tematu, nie zagłębiając się w niuanse. Szkoda, bo świat, zwłaszcza mediów, jest trochę bardziej skomplikowany (niestety).

Rafał Stanowski