Komu skończyły się żarty?

Co władza zrobi z żartownisiami? Niejasna bywa mowa naszego premiera. Optymistyczna wykładnia brzmi tak, że premier postanowił podać się do dymisji, kończąc swoje żartobliwe premierostwo. Niestety, ontologiczny pesymizm dziejów podpowiada, że może być wręcz przeciwnie, że postanowił już nie hamować ponurej wściekłości, jaka go przepełnia, kiedy patrzy na skutki swoich rządów.

Czy największym sukcesem po pięciu latach obietnic ma być odebranie ludziom paru lat emerytury? Przecież to brzmi jak kpina. Koń by się uśmiał. To nie żarty się skończyły… To "Polska w budowie” się kończy i rozpada. Drogi rozbabrane, edukacja rozwalona, wojsko w zapaści, media załgane, dług największy w historii… itd. No, po prostu boki zrywać! I naród korzysta z okazji, by uruchomić przeponę i śmiecho-terapią, bez refundacji, wesprzeć nieco skołatane zdrowie. Kilka przykładów.

Kiedy minister finansów twierdzi, że chce dobra obywateli, obywatele powinni czym prędzej te dobra ukryć!

Powstał rewelacyjnie prosty projekt rozwiązania dwóch trudnych problemów: głodu i bezrobocia. Otóż, rząd proponuje, by głodni zjedli bezrobotnych!

Pieczątka "Refundacja do decyzji NFZ” narobiła tyle kłopotów rządowi, że musiał zmienić głupią ustawę. Jaka powinna być pieczątka, żeby zmienić głupi rząd?

Zagadka. Dlaczego program naszego rządu podobny jest do ryżu Uncle Bens? Bo też się nie klei!

Nie jest prawdą, że władze nie walczą z bezrobociem. Walczą, wśród... znajomych.

W czasie demonstracji w al. Ujazdowskich związkowcy z policji krzyczeli do rządu: złodzieje, złodzieje! Policjanci powinni złodziei aresztować, a nie na nich pokrzykiwać!

Tusk jest jak wódka – obiecuje przyjemność. Kończy się kacem!

Podrzucam Szanownym Czytelnikom tę garść niewinnych żarcików o zabarwieniu antyrządowym na wypadek, gdyby jakiś gorliwy funkcjonariusz potraktował słowa premiera poważnie i zaczął nam wycinać żarty z publicznej przestrzeni… Śmiejmy się póki można! A jak nie można, też się śmiejmy!