Kraków. Takie wydarzenie w Teatrze Słowackiego odbywa się raz na kilka lat [ZDJĘCIA]

FLESZ - Rosja bombarduje ukraińskie miasta. Coraz więcej ofiar

Sto dwadzieścia cztery żarówki oświetlają widownię Dużej Sceny od niemal 130 lat, czyli od początku istnienia tego teatru. Żyrandol ma trzy i pół metra średnicy, waży 800 kilogramów. To unikalny przykład designu końca XIX wieku.

Majestatyczny żyrandol ozdabiający i oświecający Dużą Scenę Teatru im. Juliusza Słowackiego, opuszczony i asekurowany siłą ludzkich rąk na poziom podłogi, zostaje poddany rytuałowi czyszczenia i wymiany żarówek na nowe. Opuszczanie i wciąganie go z powrotem pod kopułę gmachu Teatru to przynajmniej trzygodzinny ręczny, precyzyjny proces, który od niemal stu trzydziestu lat budzi żywe emocje miłośników historii Krakowa. W tym roku wydarzenie odbyło się w niedzielę 27 lutego, w niecodziennej oprawie – w scenografii „Dziadów”, gdzie znaczna część foteli została usunięta, co pozwoliło żyrandolowi spocząć na złotej podłodze, na której toczy się scena balu u Senatora w spektaklu Mai Kleczewskiej. To pozwoliło uczestnikom zobaczyć żyrandol jeszcze bliżej niż było to możliwe dotychczas.

Oświetlenie w żyrandolu mogli wymienić wszyscy, który tego dnia odwiedzili teatr. Biletem wstępu na wydarzenie był zakup żarówki.

W niedzielę do Teatru Słowackiego trafił również niezwykły dar. To drugie wydanie drugie, „paryskie” ,"Dziadów" Adama Mickiewicza, które ukazało się w 1833 roku nakładem Aleksandra Jełowieckiego przekazane przez Marię Osterwę-Czekajową. Egzemplarz pochodzi z biblioteki Juliusza Osterwy, aktora, reżysera, reformatora i wizjonera teatru, twórcy „Reduty”, dyrektora Teatru im. Juliusza Słowackiego w latach 1932-35 i 1946-47. Osterwa zagrał łącznie około 250 ról, między innymi Księdza Piotra w „Dziadach”. Mickiewicza, Konrad w „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego, Don Fernand w „Księcia niezłomnym” Słowackiego. Stefan Żeromski specjalnie dla niego napisał dramat „Uciekła mi przepióreczka”.

Na wewnętrznej karcie tytułowej, umieszczono portret poety autorstwa Antoniego Oleszczyńskiego, wykonany według medalionu Pierre'a Jeana Dawida d’Angers. Jest to pierwszy osobne wydanie tego utworu.