Kraju coś smutkiem spłynął, dziś każdy to powie,
Piszę każdy, wiem, że nie, że nie każdy człowiek
Bo Polska dziś pęknięta, mocno podzielona,
Jakby nie wszyscy wyszli z tej ojczyzny łona.
Miała przyjść dobra zmiana, a przyszedł Piotrowicz,
Piewca praworządności - niczym K. Pawłowicz.
O reszcie już zamilczę, wszyscy wiemy dobrze,
Co zawdzięczamy komu, zwłaszcza panu Ziobrze.
Miał czekać go Trybunał, pamiętamy o tym,
Zabrakło pięciu głosów, bo mieli kłopoty
Z dojściem na głosowanie Platformy posłowie.
To są nieudacznicy - pan Zbyszek im powie.
Obieca, że odwetu żadnego nie będzie.
Że słowa dotrzymuje, pokazuje wszędzie.
No, facet pełną gębą; widać to dopiero,
że to milion co najmniej, a nie jedno zero.
Więc góruje ów Ziobro, co nazwany zerem,
A teraz wyniesiony. Tego chce suweren.
Suweren i naczelnik, co jest też prezesem.
Aż strach myśleć, co dalej. Leżymy z kretesem.
Na nic marsze wolności i płonące znicze,
Tę walkę on rozgrywa, on tylko się liczy.
Spokój ma, i ma komfort. Kraj bez prezydenta,
Zdeptana konstytucja, co winna być święta.
Trybunał pohańbiony, całkowita klęska,
odkąd mu przewodniczy magister Przyłębska.
Demokracja w odwrocie - i trójpodział władzy,
Aż okaże się nagle, żeśmy wszyscy nadzy.
W broszkę ledwo odziani. Świetnie pamiętamy,
Jak pięknie stroi ona, zwłaszcza gdy u damy,
Co w ramach rekonstrukcji sama ustąpiła,
Robiąc miejsce koledze. Ot, skromności siła.
Miała i zamysł szerszy - i wiele w tym racji.
Wszak ktoś musi dokonać - rechrystianizacji.
Taki rok czas nam żegnać. Mnie go wcale nie żal.
Nowy czy lepszy będzie? Nijak nie dowierzam.
Smutny rok, co za nami, znów żegnać nam przyszło
Tych, co byli ozdobą kultury nad Wisłą,
Zniknęli Zbyszek z Anią z Rynku krakowskiego,
I Chromy, M. Konieczny… Nie ma Młynarskiego.
Nie ma także Poety - Moczulskiego Leszka,
Co lubił, gdym się zmagał z wersami, co z wieszcza
Wziąłem jakże zuchwale, tak dla żartu przecież,
Wszak i felietoniście wolno, co wolno poecie.
Smutek również w teatrze - w Krakowie, rzecz jasna,
Tak widzę to po roku, opinia to własna.
„Stary”, fakt, już bez Klaty, lecz także bez Lupy,
Klątwą Gildii objęty; zostały skorupy.
Ktoś kiedyś je poskleja? Długo przyjdzie czekać,
Bo to już ponad siły jednego człowieka.
Gliński znów zrobił swoje, z posługą pospieszył,
Oby nie tą ostatnią… Czy teraz się cieszy?
Zrobił PiS także w PISF-ie, co dość oczywiste,
Zmiany, by było lepiej; tak naprawdę - czystkę.
No bo kino to sztuka, która służy masom,
Zatem niech się przysłuży, nowym, lepszym czasom.
Nie Oskarowe „Idy” jakieś, ale epopeje
Czas nam tworzyć, niech sławią narodowe dzieje,
Jak to już od pradziejów, już od pierwszych Polan
Naród nasz dumnie kroczy, jak powstaje z kolan.
Niech obraz tego męstwa, obraz tego cudu
Pokażą twórcy świata, niechby z Hollywoodu!
Świat tak się przeistacza i wciąż nie przestaje,
To i ja swój kamyczek do tego dodaję
I tym, co mnie czytali na sobotniej stronie
Lat siedemnaście przeszło - mówię, że to koniec.
Dziękuje Wam ogromnie. Bardzo było miło…
Cóż, wszystko kiedyś mija (mija nawet miłość),
Cóż dopiero rubryczka z gazetowych łamów,
Które po tylu latach jakże nie te same.
Innych dekad ma pamięć „Dziennikowa” sięga,
Sentyment podpowiada wręcz słówko potęga,
Wiem, młodość się po latach idealizuje,
Tęskni za nią, ubarwia, ja również to czuję.
Świat nie mój to już wokół - zbyt duże w nim zmiany.
Zatem pora i na tę. Jeszcze się spotkamy…
Leszkowi Aleksandrowi Moczulskiemu
Polub nas na Facebooku i bądź zawsze na bieżąco!
WIDEO: Jak walczyć ze świątecznymi kaloriami?
Źródło: Tarnowskie Media sp. z o.o.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
