Zimowity
Ciekawostką jest ich rozwój, gdyż wypuszczają liście dopiero wiosną. Kwitną na biało - zimowit jesienny Album" lub na lilowo zimowit jesienny Lilac Wonder" lub krokus okazały.
uprawia się w miejscach słonecznych albo tylko lekko ocienionych, na glebie przepuszczalnej, dostatecznie wilgotnej. Roślina rośnie na tym samym miejscu przez kilka lat. Bulwy sadzi się pod koniec sierpnia co 15 - 20 cm na głębokość 12 - 15 cm. Z dorodnych bulw, które osiągają w obwodzie około 20 cm może wyrosnąć kilkanaście kwiatów.
Jesienią po przekwitnięciu kwiatów, roślina wchodzi w okres spoczynku. Można wtedy rozłożyć w miejscu w którym zostały posadzone cebule kilkucentymetrową warstwę kompostu zmieszanego z torfem. Na wiosnę, gdy pojawią się liście, roślinę należy obficie podlewać, aby mogły rozwijać się bulwy. Po zaschnięciu liści (zwykle z końcem maja) roślina znowu wchodzi w stan spoczynku i wtedy należy chronić bulwy przed nadmiarem wilgoci. Co kilka lat wykopuje się zagęszczone bulwy, zwykle w końcu czerwca. Sadzi się je od razu w nowym miejscu lub dopiero pod koniec lata. Bulwy, które przez lato pozostają w glebie, należy chronić przed nadmiarem wody - w okresie ulewnych deszczy najlepiej nakryć zagon grubą folią.
Wiosenne liście zimowitów mają długość 25 - 30 cm i szerokość 5 - 5 cm; jesienne kwiaty są okazałe, a ich płatki tylko w górnej części są wolne, niżej zaś zrośnięte w wąską rurkę, wyrastającą wprost z bulwy. W czasie kwitnienie wysokość rośliny wynosi ok. 15 cm. Bulwa zimowita jest wydłużona i z jednej strony lekko spłaszczona i pokryta grubą brązową łuską. Z bulw, które zostały wykopane i pozostawione latem zbyt długo w przechowalni, mogą - bez podłoża i bez wody - wyrosnąć kwiaty. Posadzone do gruntu dopiero w połowie września zdążą się jeszcze ukorzenić, ale już nie zakwitną.
Zimowity ciekawie prezentują się na trawnikach, w pobliżu iglastych krzewów, a także w ogródkach skalnych i rabatach bylinowych. Można je także wykorzystać jako kwiat cięty. Kwiaty do wazonu trzeba zrywać na początku kwitnienia - wówczas dłużej zachowają świeżość. Zalecana jest jednak szczególna uwaga, bowiem wszystkie części rośliny zawierają trujący alkaloid - kolchicynę. Zimowit jesienny rosnący w Polsce w środowisku naturalnym - głównie na Podkarpaciu - jest rośliną chronioną.
Krokusy
Obecnie znanych jest około 80 gatunków krokusów występujących w Europie i Azji Mniejszej. W Polsce występuje w Tatrach szafran spiski, a w Bieszczadach szafran Henffela. W ogródkach uprawiane są głównie trzy gatunki krokusa wiosennego - Crocus neapolitanus, C. vernus oraz C. chrysantus.
Wąziutkie liście krokusów wyrastają wczesną wiosną, a po przekwitnieniu kwiatów jeszcze się wydłużają, aby w czerwcu zaniknąć. Kwiaty wyrastają jak liście, bezpośrednio z bulwy. Przy dużych bulwach z jednej wyrasta kilka kwiatów. Bulwy krokusów są jednoroczne, tzn. mateczna bulwa ginie, a w jej miejsce tworzą się bulwy zastępcze. Ich ilość równa jest liczbie pąków, jakie wytworzone były w bulwie matecznej. Oprócz krokusa wiosennego uprawiane są także krokusy jesienne. Mimo że wśród miłośników kwiatów wzbudzają one duże zainteresowanie, to jednak rzadziej spotykamy je w naszych ogródkach. Krokus jesienny kwitnie we wrześniu lub październiku, podobnie jak zimowit, czyli bezlistnie. Kwiat tego krokusa jest dużo mniejszy niż kwiat zimowita. Najczęściej spotykane kolory kwiatów to: niebiesko-fioletowy i niebiesko-lawendowy.
Krokusy jesienne sadzimy już w sierpniu, aby do czasu kwitnienia zdążyły się ukorzenić. Wiosną rośliny wypuszczają pióropusz liści, które zasychają w czerwcu. Wykopujemy je wówczas i przechowujemy w temperaturze ok. 20 st. C aż do ponownego wysadzenia. Pielęgnacja, nawożenie i warunki uprawy są takie same jak krokusów kwitnących wiosną.
Krokusy mnożą się bardzo dobrze i praktycznie po 3 - 4 latach pozostawania w jednym miejscu tworzą się duże, gęste kępy kwiatów. Najlepiej rosną na ziemi próchniczej, dobrze uprawionej. Odczyn gleby powinien być lekko kwaśny (pH 5,5 - 6,5). Rozmnażanie krokusów w praktyce odbywa się tylko wegetatywnie, a więc przez oddzielenie bulw potomnych od ginącej bulwy matecznej. Wykopując krokusy w czerwcu, po zaschnięciu liści, suszymy je, czyścimy i rozdzielamy. Przeważnie z jednej bulwy otrzymujemy kilka małych bulwek i 1 - 3 dużych bulw. Bulwy suszymy w temperaturze ok. 20 - 25 st. C przez kilka dni, a przechowujemy aż do wysadzenia w temperaturze ok. 20 st. C.
Często sadzimy krokusy w trawnikach, jednak wtedy musimy liczyć się z tym, że po kilku latach zginą i trzeba będzie je sadzić ponownie. Doświadczeni ogrodnicy radzą, aby wykopać kawałek darni, wkopując w to miejsce worek foliowy bez dna. W ten sposób uzyskamy doskonałe miejsce na wysadzenie krokusów - posadzone nigdy nie zginą, a będą wspaniale wyglądać na tle przystrzyżonego trawnika.
Przy uprawie krokusów trzeba przyjąć zasadę, że rośliny te przesadzamy co 3 - 4 lata i sadzimy w takich miejscach, aby nie przeszkadzały nam w uprawie ogródka.
Witryna internetowa www.krokusy.pl zaprasza na swoje strony, na których można znaleźć szereg informacji o jesiennych cebulach kwiatowych, gotowe zestawy cebul kwiatowych oraz przeszło 120 odmian cebul kwiatowych sadzonych jesienią.
(DD)
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
