Łowy zimorodka to fascynująca historia. Czapki z głów

Nurkuje na głębokość nie większą niż pół metra i po sekundzie wypływa na powierzchnię z posiłkiem w dziobie. Oszołomione ofiary dobija uderzeniem o pień drzewa i połyka w całości.

Ornitolodzy poświecili sporo czasu na szacowanie efektów polowania. Okazało się, iż blisko osiem podwodnych ataków na dziesięć kończy się sukcesem. Niebywała skuteczność w świecie drapieżców, gdzie większość prób upolowania zdobyczy kończy się zazwyczaj postem. Nim zimorodek zdecyduje się na atak, musi w ułamku sekundy przeliczyć odległość do ruchomego celu. Celu, który ma oczy i bynajmniej nie pragnie zakończyć życia.

Uwzględnić załamanie i przesunięcie obrazu na granicy powietrza i wody. Wreszcie zacisnąć dziob lub przebić nim rybkę we wzburzonej wodzie. Wszystkie precyzyjne operacje wykonuje móżdżek mniejszy niż ziarenko cukrowego groszku. Proszę Państwa, czapki z głów), przed zimorodkiem, czy jak to się teraz modnie mówi, pełny szacunek.

Trudno uwierzyć, ale przez długie dekady rybacy i właściciele stawów z rybami patrzyli na ptaszka krzywym okiem. Ba, taktowali jak groźnego szkodnika i prześladowali. W rzeczywistości ptaszek nie gustuje w karpiach o grubych karkach czy kolczastych sandaczach, które mogą mu stanąć gardle. Rzeczywiście dotkliwe szkody wyrządzają kormorany i czaple. To już zupełnie inna historia.