Niemiecki pianista i kompozytor zaczarował publiczność, która zgromadziła się na pokazie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha. Kto by pomyślał kilkadziesiąt lat temu, że w buty taperów (muzyków przygrywających do niemych filmów) wejdą tak znamienici artyści, jak choćby Hauschka.
Uczestnictwo w tego rodzaju wydarzeniu dostarcza dziś kinomanom nie tylko estetycznych wrażeń czerpanych z obcowania z dziełem sprzed kilku dekad, ale również z utworem cenionego muzyka, który subtelnie akcentował odrębność swojej muzyki od kina Ruthmanna, pełniącego w tym duecie funkcje nadrzędną. Muzyczna kompozycja Hausch-ki wspaniale jednak uzupełniała obraz, oddając puls tętniącego życiem Berlina; żyjących w pośpiechu mieszkańców, pędzących ulicami miasta samochodów. Niewiele, poza architekturą, zmieniło się od tamtego czasu - pomyślałam.
Wielkie miasta wciąż „oddychają” podobnie. Wyczuł to Hauschka, przepisując dźwięki ulicznego zgiełku na autorską symfonię.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
