Można rozmawiać

Rozmawiało dwóch facetów, ewidentnie reprezentujących różne opcje polityczne i kulturowe. Jednego, celebrytę, rozpoznałem od razu. Twarz drugiego „brzmiała znajomo”, acz ze względu na porę byłem nieco przymulony. W dodatku styl rozmowy nie mógł mnie rozbudzić. Panowie byli niezwykle kulturalni, nie darli się na siebie, prowadzący dociekliwie wypytywał, gość odpowiadał. Nie wiem, jakie poglądy miał dziennikarz, dowiedziałem się za to sporo o tym, co myśli i co widział jego rozmówca - którego chyba właśnie po to zaproszono.

Program nazywał się „Kultowe rozmowy”, nadająca go stacja to TVP3. Prowadzącym był Tomasz Raczek, znany nie tylko z programów filmowych, ale i z homoseksualnego comingoutu, co ewidentnie określa jego proweniencję intelektualno-kulturową. A gość to Dawid Wildstein, wieloletni dziennikarz „Gazety Polskiej”, od niedawna szef publicystyki w TVP Info. Do tego noszący nazwisko dla polskiej prawicy niemal ikoniczne.

I - choćby właśnie z racji bliskiego pokrewieństwa gościa z byłym szefem całej TVP - budzące u zwolenników PO, Nowoczesnej i KOD-u wręcz grozę. Na dodatek panowie rozmawiali o budzącym emocje problemie uchodźców, wywołującym przeciwstawne opinie. A Dawid Wildstein wypowiadał się w tej kwestii bardzo kompetentnie - było nie było, spędził w tureckich obozach dla uchodźców kurdyjskich kilka dni, zawożąc im pomoc. A na koniec - to już kompletny szok - pytany przez Raczka gość w naturalny sposób, nie wstydząc się niczego i nie epatując, opowiedział o swych żydowskich korzeniach…

I co? I nic. Nikt nikomu nie ubliżał, nikt przed nikim nie bił czołem, nikt się nie obraził, nie wyszedł ze studia, a widz (czyli ja) mógł się z tej rozmowy sporo dowiedzieć, wyciągając własne wnioski. Okazuje się więc, że można. Pozdrowienia dla red. red. Moniki Olejnik i Tomasza Lisa.