Największy promotor brydża - Omar Sharif

Trzykrotnie zdobył nagrodę Złotego Globu, był także nominowany do Oscara. Od 1954 roku zagrał w ponad stu filmach. Był prawdziwym "obywatelem świata", władał pięcioma językami. Po jego śmierci (zmarł na atak serca 10 lipca 2015 w szpitalu w Kairze) prasa światowa poświęciła wiele miejsca, wspominając jego karierę aktorską. Nieco mniej informacji dotyczyło Jego dokonań brydżowych. Naszym zdaniem można Go uznać za największego promotora brydża.
Był urodzonym hazardzistą. Kochał nie tylko aktorstwo, ale także kasyna, konie, brydża i kobiety (niekoniecznie w tej kolejności). Zapytany, dlaczego tyle czasu poświęca na brydża, zamiast zajmować się swoją karierą aktorską, odpowiedział: "Właściwym pytaniem winno być, dlaczego spędzam tak wiele czasu kręcąc filmy, kiedy mógłbym poświęcić ten czas na grę w brydża".

W roku 1964 na Światowej Olimpiadzie Brydżowej, Omar Sharif reprezentował Zjednoczoną Republikę Arabską, a na kolejnej olimpiadzie w roku 1968 był grającym kapitanem reprezentacji Egiptu. Klasyfikowany był w pierwszej pięćdziesiątce najlepszych graczy na świecie. W 1967 roku w celach promocji brydża utworzył "Cyrk Sharifa", team, z którym rozegrał wiele meczów pokazowych. Pierwotnie w skład "Cyrku Sharifa" wchodzili: egipski profesjonał Leon Yallouze, francuski ekspert Claude Delmouly oraz członkowie włoskiego "Blue Teamu" Benito Garozzo, Pietro Forquet oraz Giorgio Belladonna.
W debiutanckim występie, ten naszpikowany gwiazdami brydża zespół pokonał Międzynarodowy Team Holenderski. Mecze rozgrywano w trzech różnych miastach. Zgromadziły one liczne grono entuzjastów brydża oglądających przekazy w "brydżramie" (to rodzaj kina, gdzie na ekranie pokazuje się poczynania graczy, opatrzone "na żywo" komentarzami brydżowych ekspertów). "Cyrk Sharifa" rozegrał wiele pokazowych spotkań w 1968 roku. Pokonał teamy: włoski i londyński. Przegrał z Holandią i Belgią (w Hadze) oraz rozegrał sześć meczów w Ameryce Północnej. Większość z tych zawodów wygrali "Cyrkowcy". W roku 1970 odbyły się spektakularne zawody. Jeremy Flint i Jonathan Cansino "wyzwali Cyrk Sharifa na pojedynek". Sturobrowy bój rozegrano w Londynie. Celem było pokazanie gry w brydża jako ekscytującego spektaklu dla wielu milionów ludzi. Stawka wynosiła jednego funta za punkt (około 2,4 dolara!) oraz extra 1000 dolarów za każdą wygraną "netto" w kolejnych czterech robrach. Z powodu przedłużającej się gry, batalię skrócono do 80 robrów. "Cyrkowcy" wygrali różnicą 5470 punktów, co przełożyło się na sumę ponad 18 000 dolarów. Kwota wydaje się na owe czasy ogromna, ale nie pokryła ona wydatków związanych z prasową i telewizyjną reklamą. Nie wyemitowano także planowanego telewizyjnego spotu z tej imprezy. "Cyrk Sharifa" kontynuował swoje światowe tournee odwiedzając amerykańskie i kanadyjskie miasta: Chicago, Winnipeg, Los Angeles, St. Paul, Dallas, Detroit i Philadelphia. Pokonał team "Amerykańskich Asów" w Chicago, Winnipeg i St. Paul. Pozostałe mecze przegrał. Jak twierdzili obserwatorzy, powodem przegranych mogło być zmęczenie Sharifa, który uczestniczył także w licznych "imprezach towarzyszących" organizowanych przy okazji rozgrywek. Komercyjny sponsoring tej imprezy stanowiła kwota 50 000 dolarów, ale same mecze nie przyniosły spodziewanych dochodów, nie licząc ogromnego rozgłosu, jaki powstał wokół brydża na całym świecie.

Turniej "The Omar Sharif World Indyvidual", który odbył się w roku 1990, oferował najwyższą (jak do tej pory w historii brydża) sumę nagród w wysokości 200 000 dolarów! Na tym nie koniec promocji brydża. Omar Sharif prowadził także kąciki brydżowe w gazetach oraz firmował swoim nazwiskiem jedną z pierwszych brydżowych gier komputerowych. Był też autorem i współautorem kilku książek o tematyce brydżowej. Światowa Symultana Brydżowa sponsorowana przez firmę Epson (rozgrywana również w Polsce!) - też nie obyła się bez obecności Omara Sharifa. Wydany z tej okazji biuletyn z rozkładami rozegranych rozdań zawierał komentarze, których autorem był Omar Sharif. Wielu polskich brydżystów spotkało się podczas turniejów brydżowych z Omarem Sharifem (w tym piszący te słowa J.B.). Wszyscy bez wyjątku wspominają Go jako "normalnego, skromnego, zawsze uśmiechniętego, sympatycznego kumpla". Szczególną sympatią darzył naszych brydżowych asów: Ewę Harasimowicz, Marcina Leśniewskiego i Krzysztofa Martensa.