Mówię to a propos jednej z reklam, w której dziecko wyrzuca ulubioną, drogą zabawkę – jakiś pojazd, gdyż nowe auto tatusia jest lepszą „zabawką”. Ojciec patrzy na to z aprobatą, popisując się przed synkiem swoim nowym nabytkiem.
A czy wyrazem dobrego wychowania dziecka jest przerywanie starszym, a następnie obcesowym tonem zwracanie się do gościa wpuszczonego już za próg mieszkania? Tak zachowuje się dziewczynka, która brutalnie wchodząc w rozmowę prowadzoną przez matkę – ostrym, zdecydowanym głosem wyprasza kogoś, kto właśnie przyszedł i rozmawia z gospodynią. A matka w pełni aprobuje to zachowanie dziecka, pochwala je. – To oczywiście też reklama.
Już raz mówiłam Państwu, że zdaję sobie sprawę, iż nie warto reagować na reklamy, na ich poziom. Ale z niedowierzaniem i niechęcią patrzę na to lansowanie pobłażania dzieciom, i nie mogę się powstrzymać od podzielenia się z Państwem pewną myślą.
Otóż sądzę, że te bezmyślne, a często też okrutne dziecięce wybryki, o których coraz częściej słyszymy w mediach – naganne traktowanie nauczycieli, rodziców, kolegów – kiedyś się przecież zaczynają. Słyszymy też dokoła narzekanie na młodzież – jej brak kultury, ogłady, umiejętności właściwego zachowania się w różnych sytuacjach – ale to przecież te same dzieci parę lat później, te, którym wszystko było wolno, których rodzice nie uczyli kindersztuby ani poszanowania drugich, niczego od nich nie wymagali, poza cwaniacką umiejętnością poruszania się w dzisiejszym świecie. W pewnym filmie Beata Tyszkiewicz mówi do dziecka (cytuję niedokładnie): „…kochanie nie kop pana, bo się spocisz”. Ale w filmie to kpina, żart, a w życiu...?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
