Neil Diamond. "Hot August Night”

Rodzinie powodziło się na tyle dobrze, że syn mógł chodzić do naprawdę dobrych szkół, dzięki czemu trafił do prestiżowej Abraham Lincoln High School. Potem wstąpił na nowojorski uniwersytet. Tu dzięki stypendium przyznanemu mu za sukcesy sportowe (był szpadzistą) studiował medycynę. Tyle tylko, że w końcu, zamiast leczeniem, zajął się... muzyką. I choć śpiewanie początkowo nie przyniosło mu popularności, to jako twórca szybko wypracował sobie prawdziwą renomę, za którą przyszedł spory popyt na jego dzieła. Wystarczy wspomnieć, że wykonywali je m.in. Elvis Presley, Cliff Richard, The Monkees i... Deep Purple ("Kentucky Woman”).

W 1970 r. Neil Diamond przeniósł się do Los Angeles. Tu nieco złagodził swój sposób śpiewania i zaczął bardziej przystępnie aranżować swoje kompozycje. Od tej pory były to bardzo melodyjne, ale nie rozlazłe i nieczęsto dość dynamiczne ballady, w bogatych instrumentacjach. To sprawiło, że od razu zostały polubione przez publiczność. Pojawiły się jego bardzo dobre single (m.in. "Sweet Caroline”, Holly Holy”, "Cracklin’ Rosie”, "I Am...I Said”, "Song Sung Blue”) i albumy. Dawał też fantastyczne koncerty. I tak w 24.08.1972 r. artysta wystąpił w Greek Theatre w Los Angeles. Spektakl został zarejestrowany i wydany na podwójnym albumie "Hot August Night”. Ten sprzedał się w wielomilionowym nakładzie i zyskał opinię jednej z najlepszych koncertowych płyt w dziejach! Pora na słuchanie.

Całość zaczyna się zaskakująco, bo przez 3 min "Prologu” ("Prologue”) słyszymy jedynie orkiestrę smyczkową! Dopiero w dwójce ("Crunchy Granola Suite”) pojawiają się akustyczne i elektryczne gitary, organy, perkusja oraz absolutnie niezwykły śpiew Diamonda (o nim Brigit Bardot powiedziała kiedyś, że ma najbardziej męski i seksowny głos na świecie). Później wręcz sypią się bezbłędnie i spontanicznie wykonane wspomniane wcześniej hity oraz mnóstwo innych jego kompozycji. Wśród nich są tak wielkie perły, jak urzekające "Solitary Man”, brawurowe "Cherry Cherry”, urocze "Red Red Wine” (piosenka, którą później z wielkim powodzeniem ponownie wylansowało UB40), nieśmiertelne "Girl, You’ll Be A Woman Soon” (w filmie "Pulp Fiction” słyszymy je w wykonaniu grupy Urge Overkill), pełne żalu "Play Me”, wstrząsająco piękne "Canta Libre” i zamykające całość, stanowiące 10–min "suitę” połączenie dynamicznych tematów: "Soolaimon / Brother Love’s Travelling Salvation Show”. Mnóstwo zabawy i to z wielką klasą!