Nie chcę być ostatnia

Joanna Zając godzi sport i naukę: kończy studia w krakowskiej AWF FOT. ARCHIWUM JOANNY ZAJĄC

- Przyznaję, że byłam tylko trochę zawiedziona. Mogłam bowiem spodziewać się takiego rozwoju wypadków. Wiedziałam, że są w Polsce osoby bardziej ode mnie zasługujące na wyjazd.

- Tym większa chyba radość z tej dodatkowej nominacji...

- Właśnie. Mój wyjazd na igrzyska nie odbywa się na szczęście kosztem którejś z koleżanek z kadry. Z przysługującej im puli miejsc zrezygnowały Francja i Kanada. W ten sposób otworzyła się droga przede mną.

- Na jakie miejsce Pani liczy?

- Nie chcę być ostatnia.

- A tak poważnie?

- Tak sobie analizuję, że realna jest trzynasta pozycja. Ale zadowoli mnie też lokata w pierwszej dwudziestce.

- Wybrała Pani halfpipe, zatem szczególnie trudną i niebezpieczną odmianę snowboardu. Jest Pani aż tak odważna?

- Czasami strach mnie oblatuje. Z usytuowanej nierzadko na wysokości sześciu metrów lodowej, twardej rynny fruwa się dodatkowe dwa, trzy metry w górę. Upadek rzeczywiście może okazać się fatalny w skutkach.

- Stawiając na sporty zimowe, te związane z narciarskimi stokami, postąpiła Pani trochę na przekór rodzinnej tradycji. Przecież zarówno dziadek Władysław, jak i jego syn i wnuk Łukasz Mężykowie to znakomici kiedyś siatkarze.

- Dodam, że i mama była siatkarką, a teraz uczy dzieci i młodzież pływania. Za to tata prowadzi w Nowym Sączu wypożyczalnię sprzętu narciarskiego. Aż takim rodzinnym wyrzutkiem zatem nie jestem. Zwłaszcza, że właściwie wszyscy Mężykowie i Zającowie w zimie szusują po stokach. Oczywiście w miarę wolnego czasu. A i ja też nie zaczynałam od dwóch desek.

- Od razu postawiła Pani na snowboard?

- Ależ skąd. W szkole podstawowej i w gimnazjum uprawiałam koszykówkę. Najpierw w Oczku, później w Żaku. W snowboardzie zaistniałam w 2003 roku. Moim pierwszym klubem był krynicki Norlys, gdzie podstaw dyscypliny uczyli mnie Piotr Biernat i Paweł Cichocki. Spod Góry Parkowej na czas studiów przeniosłam się do AZS AWF Katowice, a obecnie bronię barw klubu Inter Cars KS Ski Test Kraków. Ale czuję się sądeczanką. Zawsze z ogromną radością wracam do rodzinnego miasta, gdzie - jestem o tym przekonana - tęsknią za mną najbliżsi.

- Szczególnie wspomniany senior rodu Władysław Mężyk, który na każdym kroku chwali się swoją wnuczką?

- Rzeczywiście, dziadek jest moim najwierniejszym, ale i najbardziej wymagającym kibicem. Nawet jeśli przyjeżdżam z zawodów z osiągnięciami, zawsze słyszę jakieś krytyczne uwagi. Ale kiedy już powie z obowiązku coś surowego, to znajdzie także i dobre słowo. To mocno pokrzepiające.

- Skoro o sukcesach mowa...

- To za największy poczytuję sobie szóste miejsce wywalczone w rozgrywanych w Finlandii zawodach o Puchar Świata. Wielokroć stawałam też na podium w rywalizacji o Puchar Europy.

- Media przestrzegają przed niebezpieczeństwami zagrażającymi sportowcom w Soczi ze strony terrorystów.

- A ja się tym nie przejmuję. Na igrzyska olimpijskie w Soczi jadę ubiegać się o jak najwyższą pozycję, a nie po to, żeby przed kimś uciekać. I tak na pewne rzeczy nie mam wpływu. Co ma się stać, to się stanie.

Rozmawiał Daniel Weimer