Nie umiera się na cukrzycę. Umiera się z powodu jej powikłań.

- Ten lek to preparat złożony, w Polsce zarejestrowany pod nazwą Noliprel. Lek jest znany i od dawna stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego - mówi prof. Tomasz Grodzicki z Katedry Chorób Wewnętrznych i Gerontologii CM UJ, prezes Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. - Przeprowadzone badanie udowodniło, że podawanie chorym na cukrzycę typu 2 tego preparatu pozwala zapobiegać niebezpiecznym powikłaniom cukrzycy, w tym zgonom z powodu chorób układu krążenia.
20 grudnia 2006 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję o cukrzycy jako o istotnym problemie społecznym. - Wcześniej takie rezolucje dotyczyły m.in. AIDS, gruźlicy, czyli epidemicznych chorób zakaźnych - komentuje prof. Jacek Sieradzki, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych CM UJ. - Problem cukrzycy jest rzeczywiście dynamicznie narastającym problemem społecznym na całym świecie. W Polsce, w ciągu zaledwie 15 lat, liczba chorych zwiększyła się 3-krotnie. Przesuwa się ponadto granica wieku, coraz częściej na cukrzycę typu 2 chorują także młodzi.
Miarą problemu jest również to, że pojawiło się więcej powikłań o innym niż dotychczas charakterze. Akcenty przesuwają się z klasycznych powikłań mikronaczyniowych, czyli naczyń dotyczących oczu, nerek, do powikłań makronaczyniowych, tzn. schorzeń dotyczących ukrwienia serca, mózgu i kończyn dolnych.
- Dziś najczęstszą przyczyną śmierci osób chorych na cukrzycę typu 2 jest choroba niedokrwienna serca - mówi prof. Sieradzki i dodaje: - Ryzyko zawału serca lub udaru mózgu jest u cukrzyków ponaddwukrotnie wyższe. Powikłania to również niewydolność nerek, utrata wzroku i tzw. stopa cukrzycowa, co może prowadzić do amputacji kończyny. Te powikłania implikują wzrastające koszty leczenia. Mówiąc wprost, koszty leczenia powikłań cukrzycy są 8 - 10 razy większe niż leczenie samej cukrzycy. Warto więc, i takie są nasze postulaty do NFZ, lepiej leczyć dobrze i nawet drogo cukrzycę niż jej powikłania.
Advance to największe badanie kliniczne przeprowadzone u chorych na cukrzycę typu 2. Noliprel został wybrany do badania ze względu na skuteczność leczenia zmian zachodzących zarówno w mikro-, jak i makronaczyniach. Ten złożony lek działa na dwa sposoby, ale generalnie chodzi o obniżenie ciśnienia tętniczego. W badaniu wzięło udział 11 140 losowo wybranych pacjentów z 215 ośrodków badawczych zlokalizowanych w 20 krajach Europy (także z Polski), Ameryki Północnej, Azji oraz Australii i Oceanii. Badanie trwało 6 lat. Blisko jedna trzecia pacjentów pochodziła z krajów Azji, a pozostała część była w większości rasy białej. Wybór krajów biorących udział w badaniu Advance w dużym stopniu odzwierciedla światowy rozkład problemu cukrzycy typu 2. Indie, Chiny, Rosja oraz Niemcy znajdują się w pierwszej dziesiątce krajów z największą liczbą chorych na cukrzycę. Pacjenci objęci badaniem, oprócz wspomnianego leku, otrzymywali jednocześnie standardową terapię stosowaną u chorych na cukrzycę typu 2. W chwili rozpoczęcia badania mieli przynajmniej 55 lat i podwyższone ryzyko chorób naczyniowych.
- Gdyby korzyści zaobserwowane w badaniu Advance zostały odniesione do zaledwie połowy światowej populacji pacjentów z cukrzycą, pozwoliłoby to na uniknięcie ponad półtora miliona zgonów w okresie pięciu lat. Należy teraz rozważyć wprowadzenie tego preparatu jako rutynowej terapii w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2 - powiedział prof. John Chalmers, jeden z głównych organizatorów badania Advance.
Jak to stwierdzenie prof. Chalmersa przekłada się na konkretne liczby? Terapia z użyciem Noliprelu o 14 proc. zmniejszyła śmiertelność pacjentów, w tym ryzyko zgonu z powodu chorób układu krążenia (o 18 proc.). Jak obliczyli uczeni, leczenie tym preparatem 79 osób przez 5 lat pozwoliłoby na uchronienie przed śmiercią jednej z nich.
Preparat dostępny jest w Polsce od kilku lat. Jak twierdzą naukowcy, stosowanie tego leku oznacza prawie całkowity brak działań ubocznych. Noliprel nie jest jednak refundowany. - Miesięczna kuracja kosztuje w Polsce ok. 50 złotych - informuje prof. Tomasz Grodzicki.
Dorota Dejmek