Noc Poezji. Poezja w wielu odsłonach i satyryczne mocne uderzenie

- Piąta edycja Nocy Poezji wniesie do krakowskiej tradycji literackiej nową nagrodę...
- ...dla młodych poetów przed książkowym debiutem. Nagrodę w postaci tomiku wydanego i promowanego w czasie tej Nocy. Tym pierwszym będzie cieszył się Patryk Czarkowski, nagrodzony za zbiór „Precyzja roślin”, wydany przez Universitas. To ważne, że patronką tego konkursu jest Anna Świrszczyńska, wielka krakowska poetka, ceniona nadzwyczaj przez Czesława Miłosza, przekonanego, że zasługuje na światową karierę. Niech ten konkurs, jak i kolejne Noce przypominają tę wspaniałą pisarkę.

- Podobnie jak w latach minionych zabawiłeś się klasyką literacką, tym razem czerpiąc z „Monachomachii” Ignacego Krasickiego, którą przysposobiłeś do naszych realiów. Będzie bardzo politycznie.
- Takie satyryczne mocne uderzenie w całą tak zwaną klasę polityczną.

- I w nas?
- Cóż, taką klasę sobie wychowaliśmy. Mamy taką, jakiej pozwoliliśmy się rozwinąć. Oczywiście nie przeceniam znaczenia satyry, niemniej myślę, że przed wyborami może warto co nieco sobie uzmysłowić.

- Że rozmaite obozy - u Ciebie zakony Białych, Czerwonych i Czarnych - mają w sumie ten sam cel: mamonę i władzę?
- Idee są dla nich tylko słowami, którymi mamią - jak to śpiewają zakony do muzyki Janusza Grzywacza - durny lud. Obiecuje mu się, kadzi, mami, a potem jest tak jak zawsze. Oczywiście to w pewnym wyostrzeniu i uproszczeniu, bo to uliczne widowisko, nie naukowa czy choćby publicystyczna analiza. Sam jestem ciekaw, jak to wypadnie, jak zainscenizuje to świetny reżyser - Jerzy Zoń. Jak wybrnie na przykład z pomysłu, by urna wyborcza była równocześnie tacą.

- Cheerleaderki dewotki albo ciotki rewolucji czy też Matki Polki pewnie nie pozostawią widzów obojętnymi.
- Cóż, satyra nie może być letnia. Ale też, że przywołam współautora spektaklu, biskupa Krasickiego, „prawdziwa cnota krytyki się nie boi”.

- A które ze spotkań poetyckich polecasz?
- Powinienem powiedzieć, że wszystkie, wszak ten program współtworzyłem, ale zwrócę uwagę m.in. na spotkania z dwiema poetkami - wybitnymi, choć wciąż tworzącymi bez rozgłosu. To Marzanna Kielar oraz Agnieszka Kuciak, którą zachwycali się i Wisława Szymborska, i Stanisław Barańczak. Bo też cechuje ją jego kunszt, i Szymborskiej dowcip, ironia. I do tego jest to znakomita tłumaczka z włoskiego, która przełożyła m.in. „Boską komedię” Dantego oraz sonety Petrarki. W cywilizowanym kraju wydanie nowego tłumaczenia dzieła Dantego, po ponad 100 latach, byłoby wydarzeniem kulturalnym. W Polsce przeszło niezauważone.

- Duża grupa poetów spotka się, by przywołać Rafała Wojaczka.
- Będą to rówieśni mu: Józef Baran, Julian Kornhauser, Ryszard Krynicki, Leszek A. Moczulski, Stanisław Stabro, Adam Ziemianin, jak i Jerzy Kronhold, który przez pół roku mieszkał z Wojaczkiem - gdy ten studiował polonistykę - w jednym pokoju w krakowskim „Żaczku”. Warto i trzeba przypominać twórczość tego poety; a teraz mamy wyjątkową okazję - w tym roku Rafał Wojaczek skończyłby 70 lat. Zaledwie… Będą też poeci młodsi, dla których Wojaczek także był niezmiernie ważny - Jan Polkowski, Krzysztof Lisowski, no i ja.

- Skoro o rocznicach mowa, to wspomnijmy również wieczór poetycki poświęcony Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.
- W 70. rocznicę śmierci poetki jej liryki będą czytać: Dominika Bednarczyk, Iwona Bielska i Dorota Segda, a spotkanie poprowadzi prof. Marta Wyka. Będzie też wieczór urodzinowy Elżbiety Zechenter-Spławińskiej, który przypomni jej piosenki. W sumie to kilkadziesiąt spotkań, recitali, widowisk muzycznych, kabaretowych, które potrwają do późnego sobotniego wieczoru. Polecam też - przygotowane przez Korporację Ha!art - prezentacje najnowszych awangardowych nurtów w światowej poezji. A wszystko to - bez biletów. Wstępem zaś była piątkowa sesja naukowa na Wydziale Polonistyki UJ poświęcona Ewie Lipskiej.

Rozmawiał Wacław Krupiński