Nowa kurtyna Teatru Słowackiego w pełnej krasie! Dzieło kobiet o kobietach

W 1892 roku Rada Miejska ogłosiła konkurs na projekt kurtyny dla nowego teatru miejskiego, żadna z nagrodzonych prac nie została zaakceptowana do realizacji, a w szranki stanęli m.in. Mehoffer i Wyspiański! Nagrodzono wówczas dwie prace: Jadwigi Boguckiej i Tomasza Lisiewicza, dziś można je obejrzeć w Archiwum Państwowym w Krakowie. A realizację kurtyny powierzono Henrykowi Siemiradzkiemu, malarzowi, który wówczas odnosił europejskie sukcesy. To on podarował Muzeum Narodowemu w Krakowie swoje dzieło "Pochodnie Nerona", które stało się zaczątkiem galerii w Sukiennicach.

Siemiradzki zaprojektował i wykonał kurtynę dla nowego teatru na własny koszt. Dziś olbrzymich rozmiarów obraz olejny na lnianym płótnie najczęściej wita widzów teatru. Kurtyna Siemiradzkiego przedstawia uosobienie Natchnienia, Piękna i Prawdy, Komedię w towarzystwie błazna i Tragedię oraz Erosa, Zbrodnie, Występek, Furie i Widma, Psyche, Muzykę i Śpiew oraz orszak bachiczny wokół pomnika Terpsychory.

9 października 2018 roku po raz pierwszy w odsłonięto drugą z kurtyn: Kurtynę Wyspiańskiego, wykonaną według projektu autora "Wesela". Z inicjatywy Krzysztofa Głuchowskiego wykonał ją Tadeusz Bystrzak i jego zespół absolwentów ASP: Alicja Wójcik, Marta Wojtuszek, Stanisław Juszczak. Stanisław Wyspiański od samego początku, od momentu powstania Teatru Miejskiego w Krakowie, był związany z tą sceną, m.in. tu w 1901 roku wystawiono po raz pierwszy "Wesele", a sam Wyspiański - bezskutecznie - stanął w konkursie na dyrektora instytucji.

Oprócz kurtyn Siemiradzkiego i Wyspiańskiego są jeszcze dwie: pluszowa kurtyna i żelazna - techniczna, której zadaniem jest ochrona przed pożarem.

Od 17 grudnia dołączyła do nich Kurtyna Kobiet zaprojektowana przez Małgorzatę Markiewicz, utkana przez tkaczki z Podlasia Bernardę Rość i Lucynę Kędzierską, ozdobiona hafciarki ze Stowarzyszenia LUD-Art przy Muzeum Etnograficznym w Krakowie, teatralne krawcowe i artystki związane z Krakowem. Kurtyna opowiada o 130. kobietach Krakowa.