Nowe otwarcie

Marcin Wolski: SPRAWKI Z WARSZAWKI

Kto to zamiecie nie wiadomo. Poza tym rok zaczął się jakoś niemrawo. Od świętowania. A ponieważ jak się zacznie, tak już będzie, czeka nas mnóstwo świąt i okrągłych rocznic. Pohulamy sobie pod Grunwaldem, obświętujemy "Cud nad Wisłą" i Porozumienia Gdańskie. Do tego katalogu dorzuciłbym jeszcze rocznicę bitwy pod Warną - była to wprawdzie klęska, ale jaka postępowa. Bo po pierwsze - z muzułmanami, a po drugie - dowodził nami pierwszy gej na polskim tronie, co stawia nas w szeregu krajów najbardziej rozwiniętych.

 A na koniec roku wybierzemy sobie prezydenta na miarę naszych marzeń. I możliwości. Niektórzy mówią, że Tusk tylko po to kandyduje (albo i nie kandyduje), żeby zaraz po wyborach uchwalić likwidację prezydentury w obecnym kształcie i mieć pewność, że nikt tego nie zawetuje. Może zresztą zamiast prezydenta figuranta zafundujemy sobie króla - na przykład dwojga królewskich imion: Lecha - "Bolesława".

 W każdym razie ogólne prognozy są dobre. Wszystko będzie rosnąć - wskaźniki makroekonomiczne, bezrobocie i poparcie dla władz, nie zbudujemy wprawdzie nawet 100 kilometrów autostrad, ale stare polskie przysłowie powiada "Nie od razu autostrady zbudowano".

 Pozostaniemy światowym mocarstwem w dziedzinie samobójstw świadków koronnych, automatów o niskich wygranych, wypadków drogowych i w narzekaniu.

 W dodatku, do niepewności co do ewentualnego końca świata w 2012 roku (na czym Hollywood już zbiło całkiem niezłą kasę) dochodzi prognoza o nieuchronnym wybuchu gwiazdy supernowej, oddalonej wprawdzie od nas o 3000 lat świetlnych, ale wystarczająco blisko, aby jej wybuch zniszczył biologiczne życie na ziemi. To, że katastrofa ma się wydarzyć za około milion lat, stanowi małe pocieszenie. W końcu dinozaury wyginęły ponad 100 milionów lat temu. I do tej pory ich nie ma.