Nowe wytyczne od 2017 r.

Dla inwestorów indywidualnych oraz firm z branży budowlanej nowe przepisy mają ogromne znaczenie.

Czym jest energia pierwotna?

Zmiany w przepisach polegające na kolejnych obostrzeniach wejdą w życie w roku 2021. Jest to element szerszej europejskiej polityki, która sprawić ma, że oddawane do użytku budynki będą zbliżać się do rozwiązań zeroenergetycznych. Taki plan zakłada artykuł 9 dyrektywy 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków. Mowa w nim o tym, że państwa należące do Unii Europejskiej zapewnią, że do 31 grudnia 2020 r. oddawane do użytku nowe budynki mają być obiektami o niemal zerowym zużyciu energii.

Jeszcze surowsze zasady dotyczą obiektów wykorzystywanych przez władze publiczne i będących ich własnością - tam energooszczędne rozwiązania muszą być wdrożone już do 31 grudnia 2018 roku. Jednym z etapów tego planu jest zmiana warunków technicznych, jakie spełniać powinny budynki od roku 2017 (określane mianem WT 2017).

Kluczowym dla wszystkich obliczeń zaczyna być wskaźnik EP (energia pierwotna). Określa on roczne zapotrzebowanie obiektu na nieodnawialną energię, która przeznaczona jest do celów ogrzewania, wentylacji oraz przygotowywania ciepłej wody użytkowej. Wskaźnik EP wyraża się w kilowatogodzinach na metr kwadratowy na rok - kWh/(mkw. rok). Im większe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną, tym gorsza efektywność budynku. Im wskaźnik EP jest niższy, tym budynek jest bardziej energooszczędny.

Obecnie przepisy dopuszczają (dla nowych budynków) wskaźnik EP nie większy niż 120 kWh/mkw. na rok i tak będzie jeszcze tylko do końca tego roku. Potem wymagania rosną. Nowe kryteria mówią o tym, że dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych wskaźnik ten ma wynieść nie więcej niż 95 kWh/mkw./rok, a dla budynków wielorodzinnych 85 kWh/ mkw./rok. Ale już w roku 2021 wskaźniki te wyniosą odpowiednio 70 i 65 kWh/mkw./rok, a dla budynków użyteczności publicznej odpowiednio 60 i 45 kWh/mkw./rok. Wyjątek stanowić będą budynki publiczne służby zdrowia ze wskaźnikami 290 kWh/mkw./rok (w 2017 roku) i 190 kWh/mkw./rok (w 2021 roku).

Jak obliczyć wskaźnik EP?

Energię pierwotną obliczyć można mnożąc wskaźnik energii końcowej (EK, czyli zakupionej energii potrzebnej do eksploatacji domu) przez współczynniki nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej.

Każde źródło energii ma przypisany sobie współczynnik. Im jest czystsze (przynajmniej zdaniem osób tworzących prawo) oraz pochodzi ze źródeł odnawialnych, tym wskaźnik jest niższy. Najwyższy mnożnik uzyskała energia elektryczna.

Dlaczego? Bo powstaje w znacznej większości ze spalania węgla, w dodatku po drodze, zanim dotrze do ostatecznego odbiorcy, notuje sporo strat przesyłowych. Ostatecznie więc, żeby wytworzyć energię z prądu, trzeba zużyć dodatkową energię potrzebną na jego dostarczenie. Ekologiczne źródła energii, którym może być na przykład biomasa, mają bardzo niskie wskaźniki nakładu, co sprawia, że uzyskanie jednej kWh energii z tych źródeł pochłonie zdecydowanie mniej energii nieodnawialnej.

Wielu specjalistów z branży energetycznej podkreśla, że przyjęte kryteria są dość problematyczne. Paradoksalnie bowiem może okazać się, że niski wskaźnik EP uzyska nieruchomość źle zaizolowana oraz zużywająca wiele ciepła, jeśli do ogrzewania (albo jako element wspomagający ogrzewanie domu) zostanie wykorzystane paliwo o niskim współczynniku nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej.

I odwrotnie, dobrze zaizolowany dom z wysokosprawnymi urządzeniami grzewczymi uzyska wysoki wskaźnik EP, jeśli będzie korzystał z paliwa, któremu przypisuje się wysoki współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej.