Zofia Gołubiew: DROBIAZGI KULTURY
Wydawałoby się, że tylko raz w roku stajemy się zdolni do czynienia głębszych przemyśleń, a jednak nie zawsze potrzebna jest do tego aż świąteczna atmosfera.
Przypomina mi się pewna scena, jaka miała miejsce dawno temu. Były lata osiemdziesiąte. Nocowałam u moich znajomych, gdzieś w Polsce. Rano weszłam do kuchni, gdzie pani domu właśnie przyniosła butelkę mleka sprzed drzwi wejściowych. Zapewne wielu z nas już nie pamięta o tym, jak dostarczano świeże mleko przed drzwi mieszkań, w butelkach z grubego szkła, zamkniętych srebrnym kapslem z cienkiego metalu.
Otóż moja znajoma wówczas powiedziała: "Wiesz, codziennie rano, gdy wciskam kciukiem kapsel, by otworzyć butelkę, powtarzalność tej czynności każe mi się zastanowić nad tym, po co w ogóle to wszystko? Do czego świat zmierza? A ja – ile jeszcze tych srebrnych krążków wygniotę palcem w swoim życiu? Czy to wszystko ma jakiś sens?”.
Od dobrych kilkunastu lat nie ma już mojej pięknej znajomej wśród nas. Choroba. Zapamiętałam tamtą chwilę, tamte jej słowa.
Nie musi być początek roku, nie potrzeba aż słynnego obrazu Gauguina, by pytać jak on: "Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd idziemy?”.
Czasem wystarczy butelka mleka.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
