O łączeniu młodości z tradycją

Notatnik Oberżyświata:

450 kilometrów od Krakowa, na przedmieściach Wiednia od kilkuset lat w tamtejszych heurigenach 11 listopada zaczyna się świętomarcińska uczta gęsia. Przy tradycyjnych bufetach na talerzach lądują tysiące niewinnych ptaków. Chrupie przypieczona skórka, mięsiwo spływa tłuszczem i sokiem pieczonych jabłek. Jakby komu było mało gęsiny, wspomaga się pieczonym wieprzem. Tak konkretna przekąska wymaga równie konkretnego napitku i tu właśnie heurigeny pokazują nam swoją prawdziwą listopadową duszę. Na stole ląduje młode wino z tegorocznych zbiorów. Białe, kilkutygodniowe, o tak świeżym aromacie i orzeźwiającym smaku, że obudziłoby nawet abstynenta. Cesarski przywilej pozwala serwować w wiedeńskich heurigenach wina z własnej (i tylko własnej!) winnicy już od 1784 roku. Do dzisiaj w dziesiątkach karczm leje się owe winko radosną strugą. Niektóre heurigeny mają całkiem zacną historię i spacer po Grinzingu należy do kanonu nie tylko wiedeńczyków, ale też wszelkiej maści przybyszy. Przedstawianą dziś butelkę nazwano nawet Junger Wiener, czyli Młodym Wiedeńczykiem i zapewniam Szanownych Państwa, że choć o ponad tydzień młodszy od Beaujolais Nouveau, to młody Burgundczyk butelki powinien myć i korek całować rodzinie Wolffów, która na przedmieściach Wiednia winem raczy swych gości od 1609 roku. Bez marketingowych sztuczek, a w dodatku butelka tej przyjemności kosztuje 20 złotych.
Wdzięczny więc jestem cesarzowi Józefowi II za stosowne przywileje, a miło mi tym bardziej, że piszę te słowa nie przy kieliszku, lecz przy małej czarnej "Pod Kogutkiem" przy ulicy Józefa, której patron radnym poprzedniej kadencji bardzo się nie podobał. Mam nadzieję, że nowo wybrani rajcy będą mądrzej łączyć tradycję z młodością. Niech Junger Wiener im w tym pomoże. Jedną butelkę z prywatnej piwnicy odkładam, będzie na prezydenta i radnych czekać na Józefa 11. A Państwo pędźcie do Wiednia! Herzlich Willkommen!
PRZEMYSŁAW OSUCHOWSKI
Oberżyświat