Obserwacje

Zofia Gołubiew: DROBIAZGI KULTURY

Troszkę choruję. Nie wolno mi czytać! A więc słucham – audiobooków (czy to słowo nie uległo spolszczeniu?), muzyki oraz radia, a także – bardziej słucham niż oglądam – TV: głównie jakieś informacje i wiadomości.

Nie mogę więc obserwować tego, co dzieje się w naszym mieście, jednakże mam dla Państwa pewne spostrzeżenie, którym chcę się podzielić.

Zastanawia mnie mianowicie zjawisko popularnie nazywane arogancją władzy. Patrzę na nie w aspekcie kultury – kultury osobistej oraz kultury współżycia społecznego. Słucham różnych informacji oraz komentarzy, i myślę: – Co pozwala niektórym urzędnikom, bardzo różnych zresztą szczebli, nie reagować na potrzeby i na głosy ludzi? Co sobie myśli taki wójt, marszałek, dyrektor, minister, naczelnik czy inny urzędnik – mianowany czy wybrany – kiedy lekceważy listy, petycje, delegacje itp.?

Oczywiście, wiem, że są to osoby często tak zajęte, że nie mogą same reagować na wszelkie wnioski. Zwłaszcza że zapewne wiele kierowanych do nich spraw jest bałamutnych, niepoważnych. Ale przecież dysponują oni ludźmi, systemem, procedurami. A odpowiadać powinno się na wszystko.

Jeżeli słyszę w TV: „Od kilku lat protestujemy w kwestii…”, „Wielokrotnie zgłaszaliśmy prośby o spotkanie…”, „o rozpatrzenie”, „o udzielenie informacji”, „Ale pan wójt /prezydent /marszałek /prezes w ogóle nam nie odpowiedział” – jeżeli słyszę takie zdania, to stwierdzam: jakiż gigantyczny brak kultury, brak zwykłej przyzwoitości staje się udziałem osoby, która objęła jakiś urząd! Co upoważnia tych ludzi do myślenia, że są z innej, lepszej gliny? Do zapominania o tym, że im wyższy urząd, tym większa winna być służba? Do aż takiego zaniedbywania swoich podstawowych obowiązków?

Przewróciło się chyba w głowach tym maluczkim. Nie zapominajmy, że mamy prawo wymagać i domagać się od nich przyzwoitego traktowania, zgodnego z zasadami.

A ich małość i brak kultury po prostu obśmiejmy.