Ortopedzi z całego świata dyskutowali o operacjach kolana

- Nasze spotkania to znakomita platforma wymiany doświadczeń i innowacyjnych rozwiązań, które warto wprowadzić w życie, by zwiększyć efektywność leczenia i zmniejszyć cierpienie pacjenta - tłumaczy prof. Julian Dutka, ordynator Oddziału Chirurgii Ortopedyczno-Urazowej Szpitala Specjalistycznego im. Żeromskiego w Krakowie i przewodniczący komitetu organizacyjnego sympozjum.

To właśnie z inicjatywy prof. Dutki od 2001 r. cyklicznie, co dwa lata, pod Wawel przyjeżdżają specjaliści z zakresu alloplastyki stawów kolanowych, reprezentujący najlepsze europejskie i światowe ośrodki ortopedii. W czasie tegorocznej edycji dyskutowano m.in. o technikach operacyjnych, złamaniach okołoprotezowych, wyborach implantów oraz profilaktyce powikłań pooperacyjnych, zapobieganiu zatorom, infekcjom i obluzowaniom implantów.

Alloplastyka stawu kolanowego to jedno z najważniejszych wyzwań współczesnej ortopedii. Według szacunków problem zwyrodnień kolan dotyka co piątego Europejczyka. Dla osób cierpiących na znaczne ograniczenia ruchowe i silny ból jedynym ratunkiem pozostaje wstawienie endoprotezy całego stawu kolanowego. W Polsce czas oczekiwania na taki zabieg wynosi ok. 2-3 lata, co plasuje nas w ogonie Europy.

Cykliczne sympozjum w założeniu organizatorów ma więc również na celu upowszechnienie alloplastyki w naszym kraju. Rodzimych specjalistów z zakresu ortopedii z czystym sumieniem ustawić można w jednym szeregu z przedstawicielami najlepszych światowych ośrodków, działających w Stanach Zjednoczonych, Francji, Niemczech czy krajach skandynawskich, gdzie regularnie inwestuje się w badania kliniczne.

Problemem pozostaje jednak brak środków finansowych, powodujący radykalne ograniczenie liczby pacjentów, którzy mogą być poddani leczeniu operacyjnemu we właściwym czasie.

Pokutuje przekonanie, że protezowanie kolana nie jest zabiegiem ratującym życie, lecz jedynie poprawiającym jego jakość, pacjent spokojnie może więc poczekać na swoją kolej.

-Warto jednak zwrócić uwagę, że trwające te dwa lata leczenie zachowawcze i objawowe jest tak naprawdę dwa razy droższe niż wykonanie zabiegu od razu. W krajach europejskich dawno wprowadzono już programy zwiększające dostęp do tego rodzaju operacji, u nas na ich realizację ciągle brakuje środków - mówi prof. Dutka.