Ostatnia Belka ratunku SLD może pogrążyć PO

– Kandydatura najlepsza z możliwych, wysoce merytoryczna, pozwala na pełne zapewnienie apolityczności NBP i ściślejszą współpracę z Ministerstwem Finansów – tak o Marku Belce mówił cztery lata temu ówczesny minister finansów Jacek Rostowski. Opublikowane przez „Wprost” nagrania dowodzą jednak, że współpraca wcale nie była taka dobra.

Przed nominacją na prezesa NPB w czerwcu 2010 r. Belkę kojarzono głównie z lewicą. Był ministrem finansów w rządach Cimoszewicza (1997) i Millera (2001–2002). Gdy po raz pierwsze obejmował tekę ministra odpowiedzialnego za finanse państwa, ówczesny prezydent Aleksander Kwaśniewski wręczył mu belkę z napisem „Ostatnia Belka ratunku”.

W latach 2004–2005 Belka był premierem. Wprawdzie wtedy prezydent prezentu nie powtórzył, ale to swojego wieloletniego doradcę wskazał jako następcę Millera. W 2010 r. kandydaturę Belki na prezesa NBP zaproponował marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta po tragicznej śmierci Lecha Kaczyńskiego. Przyszły szef banku centralnego znany był już na arenie międzynarodowej.

Ubiegając się o prezesurę NBP zrezygnował ze stanowiska dyrektora Departamentu Europejskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Wcześniej był m.in. członkiem międzynarodowych władz w Iraku (2003 r.) i pracował w komisji gospodarczej ONZ ds. Europy (od 2006 r.).

W Polsce zasłynął głównie z wprowadzenia podatku od zysków kapitałowych, który do dziś nazywany jest podatkiem Belki. To jego największy sukces jako ministra w rządzie Millera, z którego odszedł po konflikcie z zapleczem premiera, stwierdzając, że „nie będzie się kopał z koniem”. Inna słynna wypowiedź dotyczy znajomości z Jenifer Lopez, która była ripostą na pytanie Zygmunta Wrzodaka o znajomość z Joao Talone, byłym szefem Eureko.

Słynący z ciętej riposty politycznej Marek Belka prywatnie lubi podróże i zbiera kapelusze.