Ostatnia pełnia astronomicznego roku

Sekrety gwiezdnej wiedzy

W kalendarzu liturgicznym okres ten przypadał na czas Wielkiego Postu, wiążącego się z powszechną spowiedzią wiernych, odprawianiem pokuty i podejmowaniem czynności będących zadośćuczynieniem za grzechy. Ongiś podchodzono do tych religijnych obowiązków z całą powagą. W krajach romańskich ludzie, którzy mieli na sumieniu mniejsze czy większe kradzieże, po wielkopostnej spowiedzi podrzucali przywłaszczone przedmioty w pobliże domów tych, których okradli, albo jeśli nie potrafili wskazać właściciela, zanosili je na stopnie kościoła. Jeśli były to przedmioty cenne, duchowni wystawiali je później na licytacje, a uzyskane w ten sposób pieniądze dzielili pomiędzy potrzeby Kościoła a fundusz wspierający biednych w parafii.
Zielarze i aptekarze, a w późniejszych czasach i homeopaci podczas ostatnich dni pomiędzy ostatnią pełnią roku a pierwszym wiosennym nowiem sporządzali z uprzednio przygotowywanych składników rozmaite lecznicze mikstury. Nie był to jeszcze czas, by zbierać świeże lecznicze rośliny - tylko nieliczne wzrastały czy kwitły w tej porze roku. Niemniej zbierano wtedy soki z drzew, czerpano wodę ze źródeł mających leczniczą moc czy ucierano na proch rozmaite mineralne substancje.
Koniec astronomicznego roku wiązał się też w dawnej obyczajowości z uczynkami filantropijnymi. Wierzono bowiem, że dobro wówczas świadczone, wcześniej czy później powróci do tego, kto ofiarował je drugim. Kładziono wówczas kamienie węgielne pod budynki mające służyć biednym i opuszczonym, zbierano fundusze na rzecz kształcenia ubogiej młodzieży, a wcześniej jeszcze wtedy właśnie odbywały się kwesty na rzecz wykupywania chrześcijan z rąk pogan.
Warto byłoby pomyśleć, jakie przeszkody chcielibyśmy usunąć z naszego życia albo kogo chcielibyśmy wesprzeć, nie tylko naszymi finansami, ale również dobrym działaniem. Może rzeczywiście następstwem będą dobre zmiany, jakie nastąpią i w naszym życiu.
BOGNA WERNICHOWSKA