Oświęcim. „Wanoś”, czyli Dariusz Wanat, młodzieżowiec Unii, przełamał się w odpowiednim momencie

W ostatnim sprawdzianie przed ćwierćfinałem play-off, w którym od piątku oświęcimianie zmierzą się z Podhalem, zdobył gola z karnego, dającego Unii wygraną nad Nestą Toruń 6:5. Odbierał szczere gratulacje od kolegów.

- Wreszcie moja „strzelba przemówiła” - rozpoczyna z uśmiechem napastnik młodego pokolenia Unii. - Muszę przyznać, że trafiłem kijem pożyczonym od Radima Haasa, bo swojego złamałem pod koniec gry. Ważne, że wreszcie wpadło, bo może jest to jakaś dobra wróżba przypływu skuteczności na najważniejszą część sezonu.
Choć był to gol w meczu nieoficjalnym, to jednak dla popularnego w Oświęcimiu „Wanosia” bardzo ważny. To jego pierwszy cały seniorski sezon, a i w letnich sparingach także nic nie udało się zdobyć. - Można powiedzieć, że sportowe wkupne już zaliczyłem, ale z drużyną jakoś rozliczę się po sezonie, mam nadzieję, że także już po oficjalnym trafieniu – analizuje z uśmiechem hokeista.

Oświęcimscy kibice przyzwyczajeni są to tego, że karne w Unii strzelają głównie doświadczeni zawodnicy. Tymczasem młody napastnik perfekcyjnie rozegrał swój „najazd”. - Jak każdy zawodnik mam opracowanych kilka wariantów na bramkarza. Trzeba tylko uważanie patrzeć na jego ustawienie i przemieszczanie się między słupkami _– tłumaczy Wanat. - Jakoś nie pcham się do strzelania karnych. Skoro zostałem wytypowany przez trenera, podjąłem wyzwanie. Myślę, że w meczu ligowym też nie przestraszyłbym się odpowiedzialności._

Patrząc na rozegranego karnego aż trudno uwierzyć, że zawodnik mający „w kiju” dotąd w lidze nie strzelił bramki. - W meczu jest inaczej niż w karnych, bo naciskają jeszcze rywale – przypomina napastnik. - Mimo to, w fazie zasadniczej nie mogłem narzekać na brak okazji bramkowych. Brakowało mi precyzji, ale też i szczęścia.

Najbardziej żałuje sytuacji straconej w ostatnim meczu w „szóstce”, we własnej hali przeciwko sanoczanom. - Po idealnym podaniu od Damiana Piotrowicza, w sytuacji sam na sam, trafiłem w poprzeczkę – wspomina Dariusz Wanat, na którego mecze przeciwko Sanokowi mają prestiżowe znaczenie. - Wcześniej, jeszcze w grupach młodzieżowych, byłem związany z Sanokiem, ale jestem wychowankiem Unii. W poprzednim sezonie na Podkarpaciu „liznąłem” trochę seniorskiego grania. Zaliczyłem 23 spotkania, ale potem nie dostawałem szans, bo sanoczanie postawili na zagraniczny zaciąg.

W tym sezonie w oficjalnych meczach zaliczył 9 asyst. Kilka razy tak dograł kolegom, że zostało im tylko wepchnięcie krążka do pustej bramki. - Taka jest rola środkowego – odpowiada skromnie. - Ponoć takie podania mają taką samą wartość jak gol. W sporcie suma szczęścia równa się zero, więc może też kiedyś będę miał taką sposobność do zdobycia gola. Oby już w ćwierćfinale w meczach przeciwko Podhalu. Serca nie może nam zabraknąć...