„Panie Mittal, zmień decyzję”. A tu nic

WIDEO: Krótki wywiad

Pan Mittal bowiem nie posłuchał, z decyzji się nie wycofał. Piec będzie wyłączany już od najbliższej soboty. Nic nie wskazuje na to, żeby nastawienie władz ArcelorMittal do sprawy przez ten czas się zmieniło.

Warunki dyktuje ekonomia. Spada zapotrzebowanie na stal na rynkach światowych, a do tego krakowska huta straciła konkurencyjność w związku z rosnącym importem stali spoza Unii Europejskiej, rosnącymi cenami uprawnień do emisji CO2 oraz cenami energii elektrycznej. Tak przynajmniej twierdził kilka tygodni temu Geert Verbeeck, prezes polskiego oddziału ArcelorMittal - kiedy ogłaszał hiobowe wieści dla nowohuckiego kombinatu.

Związkowcy zaś przekonują - taka ich rola - że wystarczy dobra wola władz spółki (czyt. Pana Mittala), by wielki piec w Krakowie pracował dalej. Wieszczą, że kiedyś trend się odwróci, lecz mimo technicznej możliwości przywrócenia pracy pieca, nie będzie miał kto tego zrobić. Bo ludzie - fachowcy - się rozpierzchną. Nikt przecież, kto nie będzie miał z czego wykarmić rodziny, nie zaczeka aż znów hinduski koncern z siedzibą w Luksemburgu da zielone światło Nowej Hucie. Jeśli to w ogóle się zdarzy.

Sprawie przyszłości huty kibicują krakowianie. Część trzyma kciuki, by wielki piec nie wygasł - bo tysiącom ludzi (pracownicy huty i działających wokół niej spółek) zaglądnie głód w oczy. Inni, raczej bez głębszego zastanowienia, żądają, by Hindus zakład zamknął na cztery spusty i wtedy skończy się... trucie krakowian. Oczywiście, pod warunkiem, że władzom miasta odda tereny huty odpowiednio zrekultywowane.

Tak czy tak, hutnicy nie tracą nadziei. W planie jest zaostrzenie protestu, choć - taka jest prawda - w grę raczej nie wchodzi strajk. Każdy przestój negatywnie odbije się na kondycji zakładu. Co więcej, da argumenty władzom spółki, że to załoga wbija gwóźdź do trumny. Gwóźdź, oczywiście, stalowy.