Polska, czyli królestwo frajerów?

Marek Kęskrawiec: EDYTORIAL

Polacy popełnili błąd, prowadząc na Kresach walkę z hitlerowcami. Nie powinni im przeszkadzać, bo gdyby naziści zniszczyli Sowietów, to potem sami zostaliby pobici przez Anglię i Amerykę. No, nie wiem. Równie dobrze mogłoby dojść do podpisania pokoju, bo Zachód nie miałby już siły prowadzić wojny ze zwycięskim niemieckim imperium.

Są też jednak w pracach Zychowicza fragmenty fascynujące. Choćby te opisujące krótkowzroczność i naiwną wiarę w uczciwość Anglików, jaką prezentowali choćby generałowie Sikorski i Bór-Komorowski. Zychowicz pokazuje przy tym, że dowódcy tacy jak Sosnkowski, Anders czy Grot-Rowecki patrzyli na aliantów o wiele chłodniej. Żaden z nich nie podjąłby też z własnej woli decyzji o samobójczym zrywie Warszawy w 1944 r.

A jak jest dzisiaj? Popatrzmy, jak politycy dwóch głównych partii kurczowo trzymają się amerykańskiej spódnicy, nie rozumiejąc, że zimna wojna się skończyła, a Stany mają nas w nosie, bo interesują się Bliskim Wschodem i Chinami. Jaki mieliśmy interes, by wspierać USA w Afganistanie i w Iraku? Co na tym zyskaliśmy? Jaki interes ma Radek Sikorski (nomen omen), by podlizywać się Obamie, robiąc sobie głupawe żarty ze Snowdena? Dlaczego tak się ślinimy do tarczy antyrakietowej, choć nie ochroni ona polskiego, tylko amerykańskie niebo. I to przed atomówką z Iranu, która pewnie okaże się tak samo prawdziwa, jak ta Saddama Husajna. Zamiast straszyć Irańczyków, powinniśmy im podziękować za gościnę, jakiej udzielili 120 tysiącom Polaków po wyjściu armii Andersa z Sowietów.

Klęską Polski są politycy, którzy wciąż wierzą, że ktoś nam pomoże. Zacznijmy liczyć na siebie, bo mamy fatalne doświadczenia z sojuszami. Tylko inwestując w gospodarkę, edukację, technologię i silną armię, będziemy bezpieczni. Także przed imperialną Rosją.