Potąd i powyżej

Dobrosław Rodziewicz: Kropla w morzu

Mam dość, że polskie media pochodzenia niemieckiego podpuszczają prezesa Kaczyńskiego do osobistych zwierzeń na temat polskich mediów pochodzenia niemieckiego. O**takie sprawy prezesa PiS mają prawo pytać tylko media pochodzenia rydzykownego.
Mam dość ogłaszania rządowego programu rozbudowy dróg lokalnych w odpowiedzi na raport NIK o niemożności budowy autostrad. Mam dość Wałęsy i Walentynowicz, i tego, że żadne z nich nie ma jeszcze dość. Ja mam dość. Ja chcę wrócić nad morze lub choćby na basen.
Łatwo powiedzieć. Łatwo było też na basen pójść, kiedy w sierpniu (po powrocie znad morza) odkryłem krytą, nowiutką pływalnię AGH w Krakowie. Od razu się w niej zakochałem. Bo jak miałem nie zakochać się w pływalni z trzema basenami, jacuzzi i zjeżdżalnią na dokładkę. Jak nie zakochać się w ozonowanej wodzie bez chlorowego smrodku, jeśli w dodatku jej temperatura nie spada poniżej 27 stopni. Takiej wody nie ma się powyżej uszu nawet podczas nurkowania. Mało tego, ta świątynia rozkoszy wodnych ujęła mnie możliwością nawiedzania jej w dowolnym niemal czasie, a nie w ramach sztywno wyznaczonych turnusów. Oszalałem na jej punkcie i wolałem nie myśleć, co będzie, kiedy wakacje się skończą. Skończyć się istotnie musiały i teraz jest, jak jest. Po sześć-osiem osób na jednym torze młóci rękami wodę i współpływaków, w jacuzzi wysiaduje regularnie regulaminowy tuzin, a szkółki pływackie rezerwują baseny na całe godziny. I to wszystko jeszcze przed początkiem roku akademickiego.
Jako człowiek stały w uczuciach nie odkochałem się w pływalni AGH tak bez reszty. Jej wciąż nieliczne rywalki, chociaż mniejsze i brzydsze, też są oblegane przez zalotników niczym Penelopa. Nie mając siły perswazji posiadanej przez Odysa, wolę zatem, choćby i rzadsze, randki z tą najdorodniejszą. Oczywiście nie zdradzę nikomu, w jakie dni tygodnia i o jakiej porze chodzę na takie schadzki, by mieć jak najmniej rywali. Życia w tłoku też mam dość. Na co dzień.