Potrzeba świętych

Fot. Anna Kaczmarz

2007

23 MARCA – trybunał diecezjalny badający tajemnicę uzdrowienia za wstawiennictwem Jana Pawła II francuskiej zakonnicy Marie Simon–Pierre potwierdził fakt zaistnienia cudu. Ks. Oder poinformował, że istnieje kilkaset świadectw dotyczących uzdrowienia za wstawiennictwem Jana Pawła II, a trybunał beatyfikacyjny jest na etapie przygotowywania kolejnych procesów dotyczących cudów.

31 MARCA – papieski wikariusz dla diecezji Rzymu kard. Camillo Ruini ujawnił, że o zgodę na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II prosili już kardynałowie uczestniczący w kwietniu 2005 r. w konklawe, które wybrało Benedykta XVI.

2 KWIETNIA – po niecałych dwóch latach, w drugą rocznicę śmierci Jana Pawła II zakończyła się pierwsza faza procesu beatyfikacyjnego. Rozpoczęła się druga, tzw. rzymska faza procesu.

16 PAŹDZIERNIKA – "Nie żądajcie ode mnie żadnych dat” – powiedział ks. Sławomir Oder pytany o termin beatyfikacji papieża Polaka. Przypomniał, że "przed beatyfikacją dozwolone są jedynie formy kultu prywatnego, a więc indywidualne przedstawianie próśb przez wstawiennictwo Sługi Bożego, natomiast niedopuszczalne są jakiekolwiek formy kultu publicznego, takie jak wystawianie ołtarzy, obrazów wskazujących już na świętość jego osoby”.

2008

2008 – w tym roku powstało tzw. Positio będące syntezą całego procesu udokumentowania świętości. W części zatytułowanej "Sumariusz” zebrano i opracowano zeznania świadków. Była też biografia kandydata na ołtarze i przedstawienie heroiczności cnót. Całość liczyła około dwóch i pół tysiąca stron.

23 CZERWCA – "Na beatyfikację Karola Wojtyły możemy poczekać jeszcze nawet całe lata” – powiedział w rozmowie z włoskim dziennikiem "La Stampa” abp Michele di Ruberto, sekretarz watykańskiej Kongregacji ds. Świętych. Przekreślił tym samym wyrażane wcześniej nadzieje, że beatyfikacja nastąpi 16 października, czyli w 30. rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Apostolską. Abp poinformował też, że Benedykt XVI chce, aby przy procesach beatyfikacyjnych urzędnicy kurii rzymskiej pieczołowicie trzymali się wszystkich procedur.

2009

13 MAJA – komisja teologów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych wydała pozytywną opinię w sprawie heroiczności cnót Jana Pawła II.

4 LISTOPADA – pojawiły się spekulacje, że beatyfikacja może się odbyć w kwietniu lub maju następnego roku (rocznice śmierci i zamachu).

16 LISTOPADA – w watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych odbyło się posiedzenie komisji kardynałów w sprawie beatyfikacji Jana Pawła II. Obrady komisji zakończyło głosowanie, w którym podjęto decyzję o skierowaniu do Benedykta XVI prośby o wyniesienie polskiego papieża na ołtarze.

19 GRUDNIA – papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II. Zamknęło to zasadniczą część procesu beatyfikacyjnego. Jednocześnie rozpoczęło się dochodzenie dotyczące cudu uzdrowienia przypisywanego wstawiennictwu polskiego papieża: niewytłumaczalnego z medycznego punktu widzenia nagłego ustąpienia objawów zaawansowanej choroby Parkinsona u francuskiej zakonnicy.

2010

26 STYCZNIA – we Włoszech ukazała się książka "Dlaczego jest święty. Prawdziwy Jan Paweł II, o którym opowiada postulator procesu beatyfikacyjnego”, autorstwa ks. Sławomira Odera i włoskiego dziennikarza Saverio Gaety.

2011

12 STYCZNIA – komisja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaaprobowała cud za wstawiennictwem Jana Pawła II mający polegać na uzdrowieniu francuskiej zakonnicy.

14 STYCZNIA – papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie i wyznaczył beatyfikację Jana Pawła II na dzień 1 maja.

30 KWIETNIA – odbyło się zorganizowane przez diecezję rzymską czuwanie modlitewne na terenie antycznego stadionu Circus Maximus. Uroczystości przewodniczył wikariusz kardynał Agostino Vallini, a uczestników za pośrednictwem przekazu telewizyjnego pozdrowił Benedykt XVI.

1 MAJA – o godzinie 10 na placu św. Piotra w Rzymie rozpocznie się msza beatyfikacyjna, którą odprawi Benedykt XVI. Po niej przed Ołtarzem Konfesji w bazylice św. Piotra zostanie wystawiona trumna ze szczątkami Jana Pawła II.

Polsce i światu potrzeba świętych

Podczas czerwcowej pielgrzymki do Polski powiedziałem do was w homilii w Starym Sączu, że "święci nie przemijają”. Odnoszą się te słowa do św. Kingi, ale także do wszystkich świętych i błogosławionych Kościoła powszechnego. Odnoszą się one również do św. Wojciecha — patrona Kościoła gdańskiego, którego 1000–lecie kanonizacji celebrowaliśmy w Gdańsku, do św. Stanisława i do św. Karola Boromeusza. Rozważając długie dzieje Kościoła doświadczamy w pełni tej niezgłębionej tajemnicy świętości. Doświadczamy wyraźnie, jak "święci nie przemijają”. Są ciągle aktualni, ciągle obecni, ciągle ich przykład porywa innych i zachęca do wejścia na drogę doskonałości. Słowa te nabierają szczególnej mocy tu, w Rzymie, u grobów świętych apostołów Piotra i Pawła.

W Starym Sączu powiedziałem coś więcej jeszcze, mianowicie, że "święci żyją świętością i pragną świętości”. Oni swoim życiem ukazali, że być świętymi jest rzeczą możliwą i tej świętości domagają się również od nas. Do świętości człowiek jest powołany, a słowa Chrystusa: "Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” są tego potwierdzeniem.

Dzisiejszy świat, a także nasza ojczyzna potrzebują ludzi świętych, to znaczy ludzi prawych, wiernie spełniających wolę Bożą, przepełnionych duchem służby i troski o człowieka. Ludzi uczciwych, miłujących prawdę, troszczących się o dobro wspólne, nawet za cenę wielkodusznej rezygnacji ze swego. "Potrzeba dzisiaj ludzi mocnych sercem, którzy w pokorze służą i miłują, błogosławią, a nie złorzeczą, i błogosławieństwem ziemię zdobywają” — tak mówiłem w Gdańsku. Dziękujemy dzisiaj naszym świętym Braciom i Siostrom za przykład, jaki nam zostawili i za to, że wskazali drogę, którą winniśmy iść w nowe tysiąclecie. Przyszłości nie da się zbudować bez odniesienia do Boga, który "tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”.

Jan Paweł II, fragment przemówienia do pielgrzymów z archidiecezji gdańskiej i diecezji tarnowskiej wygłoszonego 4 listopada 1999 r. w Auli Pawła VI w Rzymie.