Poznaliśmy laureatów tytułu Świadek Historii dla Małopolski. Jednym z nich jest Paweł Kurtyka, syn byłego prezesa IPN

W 2023 r. Kapituła Nagrody, której przewodniczy prezes IPN, postanowiła nagrodzić cztery osoby oraz dwie instytucje, szczególnie zasłużone dla upamiętniania historii narodu polskiego w regionie oraz wspierające pion edukacyjny Instytutu w dziele edukacji historycznej na obszarze działania Oddziału IPN w Krakowie i Delegatury IPN w Kielcach.

– Jesteście państwo ludźmi, którzy mają odwagę nosić brzemię odpowiedzialności i przemawiać w imieniu tych, których już nie ma. Stać się głosem świata, który minął. Upominać się o bohaterów, których zamordowano, a którzy mieli nam tak wiele do przekazania. Mieli zostać „wycięci” z narodowej wspólnoty pamięci, ale wy upominacie się o nich, za co serdecznie dziękuję. [...] Stajecie się dzisiaj dla współczesnych Polaków głosem prawdy o polskiej historii – zwrócił się do laureatów prezes IPN dr Karol Nawrocki.

W gali wzięli udział m.in. szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, prezydent Kielc Bogdan Wenta oraz przedstawiciele władz IPN: zastępca prezesa dr Mateusz Szpytma, dyrektor krakowskiego oddziału dr hab. Filip Musiał i naczelnik kieleckiej delegatury dr Robert Piwko.

Ur. 1989, Kraków. Założyciel Stowarzyszenia Studenci dla Rzeczypospolitej (2010), uczestnik strajku głodowego działaczy opozycji antykomunistycznej w obronie nauki historii w polskich szkołach średnich (2012), założyciel Fundacji im. Janusza Kurtyki, której zadaniem jest promocja Rzeczypospolitej Polski w kraju i za granicą. Kieruje projektem Biblioteka im. Janusza Kurtyki (kilkanaście tysięcy tytułów z zakresu mediewistyki, historii najnowszej, historiografii, kultury i sztuki). Wraz z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego zainicjował Studium Podyplomowe „Dyplomacja publiczna w obszarze polityki pamięci dla absolwentów szkół wyższych. Rozpoczął organizację Rajdów Śladami Bohaterów, których celem jest upowszechnianie wiedzy o ludziach walczących o wolność i niepodległość Polski w XX wieku (m.in. Rajd Śladami Żołnierzy Wyklętych). Inny jego projekt to „Ziarna historii”, którego celem jest popularyzowanie polskiej historii wśród Polonii oraz Amerykanów, a także stworzenie sieci organizacji polonijnych, mających systematycznie budować wizerunek Rzeczpospolitej za granicą.

Ur. 1958, Kraków. Aktor, autor tekstów, reżyser i wokalista, twórca spektakli. W czasie studiów należał do NZS, po wprowadzeniu stanu wojennego kolportował podziemną prasę i ulotki. W lutym 1981 r. brał udział w studenckim strajku okupacyjnym w Collegium Novum UJ. Działał w sekcji aprowizacji, dostarczającej żywność dla strajkujących. Odznaczony Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis oraz odznaką Honoris Gratia. Wśród jego dokonań artystycznych należy wyróżnić organizowane cyklicznie od 2012 r. koncerty „Siła Miłości”, poświęcone pamięci więźniarek niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet Ravensbrück oraz ich twórczości poetyckiej. Patronką i uczestniczką projektu była zmarła w tym roku dr Wanda Półtawska. Koncerty odbyły się z Krakowie, Warszawie, Lublinie i Zakopanem, wydano także album „Siła Miłości” (w języku polskim, angielskim i niemieckim).

Od 2011 r. zajmuje się profesjonalnym dokumentowaniem tzw. przymusowych migracji ludności polskiej, w tym zesłańców na Sybir. Jest to instytucja ogólnouczelniana o charakterze naukowo-dydaktycznym i badawczym. W jej skład wchodzi jednostka badawcza, archiwum, biblioteka i muzeum. W oparciu o zbiory Centrum powstaje także jednostka pod nazwą Droga do Wolności – Muzeum im. gen. Władysława Andersa – muzeum w organizacji wraz a akademickim Parkiem Edukacyjnym „Drogi do Wolności”. Pracami Centrum kieruje dr hab. prof. UKEN Hubert Chudzio. Do zadań Centrum należy m.in. prowadzenie badań naukowych w zakresie przymusowych migracji, wydawanie publikacji i materiałów naukowych, kształcenie i rozpowszechnianie wiedzy o przymusowych migracjach, utrwalanie wspomnień świadków historii, współpraca z jednostkami samorządu terytorialnego, instytucjami nauki i kultury, stowarzyszeniami, w tym ze Związkami Sybiraków.

Został założony w 1989 r. przez spontanicznie zgłaszające się osoby. Pierwsze spotkanie odbyło się w auli ówczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Reaktywowano Związek Sybiraków, powstały w 1928 r. Członkami organizacji są zesłańcy Sybiru, deportowani z ziem wschodnich RP w lutym, kwietniu i czerwcu 1940 r. oraz czerwcu 1941 r., a także Polacy, głównie AK-owcy, wywiezieni w głąb Związku Sowieckiego w latach 1944-1956. Związek liczył kiedyś około 2500 osób, obecnie ponad 200. Są to głównie dzieci osób wywiezione podczas II wojny światowej oraz potomkowie Polaków deportowanych w latach 1933-1936, powracający do Polski głównie z Ukrainy i Kazachstanu.

Losy niektórych członków organizacji zostały spisane i wydane w 18 publikacjach „Tak było... Sybiracy”. Aktualności zamieszczane są w Informatorze Związku Sybiraków „Sybirak”. Krakowscy Sybiracy prowadzą prelekcje dla młodzieży szkolnej, studentów i innych środowisk. Zorganizowali kilka wystaw. Oddział prowadzi stronę internetową, która stanowi źródło wiedzy dla młodzieży przygotowującej się do olimpiad i konkursów. Z inicjatywy organizacji ufundowane zostały tablice pamiątkowe w kościele kapucynów w Krakowie, w klasztorze karmelitów bosych w Czernej i na pl. o. Studzińskiego w Krakowie. Przedstawiciele Związku uczestniczą czynnie ze swoim sztandarem w patriotycznych uroczystościach na terenie Krakowa.

Bolt nagra pasażerów