Promieniujące Orionidy

     Ciemne bezksiężycowe noce, dogodne do obserwacji astronomicznych, będziemy mieli na przełomie drugiej i trzeciej dekady, bowiem kolejność faz Księżyca jest następująca: pełnia 5 X o godz. 22.00, ostatnia kwadra 12 X o godz. 13.00, nów 20 X o godz. 12.00 i pierwsza kwadra 28 X o godz. 13.00. W perygeum (najbliżej Ziemi) Księżyc znajdzie się 6 X o godz. 15.00, a w apogeum (najdalej od Ziemi) będzie 21 października o godz. 7.00.
     Merkury i Wenus znajdują się na niebie w pobliżu Słońca i są niewidoczne. Nad ranem, na godzinę przed wschodem Słońca, na południowym wschodzie możemy obserwować (o ile mgły poranne na to pozwolą) Marsa, jako gwiazdkę +1,6 wielkości. Jowisz (-2,9 wielkość gwiazdowa) widoczny będzie przez całą noc. Saturn (zerowa wielkość), dostępny do obserwacji też przez całą noc, będzie w opozycji 23 października, czyli patrząc z Ziemi znajdzie się po przeciwnej stronie niż Słońce. Uran (6 wielkość) i Neptun (8 wielkość) widoczne są obok siebie w pierwszej połowie nocy, w gwiazdozbiorze Koziorożca.
     Od 2 października do 7 listopada promieniują meteory z roju Orionidów, które wchodzą w górne warstwy atmosfery Ziemi z prędkością nieco ponad 60 km/s., Maksimum roju przypada w nocy 21/22 X, możemy wtedy oczekiwać 25-30 "spadających gwiazd" na godzinę. Rój ten to pozostałość po warkoczu słynnej komety Halleya. Radiant meteorów leży na granicy gwiazdozbiorów**Oriona i Bliźniąt (południowowschodnia część nieba). Obserwacje możemy rozpocząć tuż przed północą, aż do rana; w tym roku warunki do obserwacji są bardzo dobre (Księżyc w nowiu).
      ADAM MICHALEC