Radość

To, oczywiście, zalążek akcji najnowszej części „Gwiezdnych wojen”. Dorastałem z sagą Lucasa. Bawi i wzrusza, choć nie każdego, a przy tym niesie uniwersalne przesłanie. O marzeniach, namiętnościach, postawach i czynach. Które - niezależnie od epoki i miejsca w kosmosie - pozostają podobne.

Zawsze wracam do tej myśli spacerując Via Dolorosa. Między ciuchami i błyskotkami na straganach próbuję odnaleźć stacje Drogi Krzyżowej. Stąpam po biblijnych skałach, „dotkniętych stopami Chrystusa” i szukam dotyku Boga, który na chwilę stał się człowiekiem. Tu działa się, i wciąż dzieje, Historia Prawdziwa, której żadne „Gwiezdne wojny”, mimo niebywałej kampanii promocyjnej, nigdy nie dorównają. Za światem uosabianym przez Hollywood, mimo naszych wzruszeń, kryje się wielka pustka profanum.

W natłoku smartfonów próbujących sfotografować to, co święte, wśród okrzyków „Kup, kup, kup, wszystko po dolarze!”, wśród reklam i plakatów promujących „Przebudzenie mocy” - szukam prawdziwego sacrum. Świat tonie w komercji, która oferuje nam żałosne podróbki prawdziwego święta. Nawet w Grocie Narodzenia: 10 sekund na mędrców, 10 na żłóbek, 3 na ucałowanie gwiazdy i foto.

Możesz wypełnić „świętymi” pamiątkami wszystkie kieszenie, możesz odwiedzić 1200 synagog, 160 kościołów i 75 meczetów Jerozolimy - i odejść z niczym. Albo przypomnieć sobie słowa JP2 z Betlejem: „W sercach chrześcijan każdy dzień jest Bożym Narodzeniem”. I jeszcze: „Każdego dnia zostajemy wezwani, aby nieść światu orędzie Betlejem - ogłaszać radość wielką”.

Oderwijmy się od komercji, od ciuchów, prezentów, od „Star Wars” i… naszych polskich wojen. Chociaż na chwilę. Nieśmy radość sobie nawzajem.