Słowo na niedzielę. Szerzmy pokój, przynajmniej w najbliższym otoczeniu

Nie chcę tu dotknąć dziennikarzy, których sposób pisania, czy to gdy relacjonują fakty, czy gdy komentują wydarzenia, zawsze budzi zaufanie. Dzisiaj jesteśmy zalewani potokiem informacji. Począwszy od pogaduszek w najbliższym otoczeniu przez doniesienia medialne o życiu celebrytów – artystów czy sportowców do życia politycznego w jego ideologicznym i etycznym aspekcie.

Pożywką dla mediów jest oczywiście wirus z jego aktualnymi i przewidywanymi mutacjami. Ostatnio znów wojna i uchodźcy są niewyczerpanym tematem dyskusji, opinii i przewidywań. Wielu ludzi ma tego wszystkiego dość i stara się izolować od nadmiaru informacji. Na ogół jednak wymiana opinii jest zjawiskiem powszechnym. Jedni najchętniej rozprawiają o ludziach, inni o wydarzeniach, a jeszcze inni, najmniej chyba liczni, o ideach.

Społeczeństwo jest trochę podobne do tych Ateńczyków, o których mówiono, że wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie bądź na omawianie, bądź na wysłuchiwanie czegoś nowego. Wszystko jest w porządku, jeśli się kończy na w miarę spokojnym przyjmowaniu czy przekazywaniu informacji. Gorzej, jeśli do głosu dochodzą emocje. Są ludzie, często o niewielkiej inteligencji, lecz o dużej sile przebicia, którzy ze strzępków nawet informacji potrafią tworzyć fakty, o których istnieniu są jak najbardziej przekonani i zwalczają nieraz gwałtownie wszystkich, którzy im zaprzeczają, albo w ogóle myślą inaczej.

Nie mówię już o tych, którzy umyślnie rozszerzają kłamstwa, niszczące czasem niewinnych ludzi. Wiemy, jak kłamstwo potrafi otumanić wprost ludzi, co doprowadza do przykrych konsekwencji w życiu społecznym czy politycznym. Lekarstwem na te wszystkie bolączki jest chyba – mniej gadać, więcej słuchać.

Wobec niepewności czy tendencyjności informacji trzeba je przyjmować z wielką ostrożnością i nie kształtować swego poglądu na ludzi, wydarzenia czy idee do czasu, kiedy nie mamy moralnej pewności, ze mamy do czynienie z obiektywną prawdą. Należy też unikać jałowych dyskusji, które prowadza donikąd. kiedy stoimy wobec emocjonalnych, nie dających się przekonać agresorów czasem lepiej jest powiedzieć: „ Zostańmy przy swoim zdaniu”. I to będzie nasz wkład w szerzenie pokoju przynajmniej w najbliższym otoczeniu.