Sowa zła

Grzegorz Tabasz: LEŚNY DZIENNIK

Głowa każdej sowy zajmuje mniej więcej czwartą część całej sylwetki ptaka. Gdyby przyjąć te same proporcje do człowieka to nasza głowa zaczynałaby się w okolicach piersi! Proszę dołożyć do tego spłaszczoną "twarz" (to efekt piór ułożonych niczym talerz) i bardzo wielkie oczy. Zabawię się znowuż w matematykę: gdyby sowie proporcje wagi oczu do całego ciała, przenieść na człowieka to nasz narząd wzroku ważyłby prawie kilogram! Wszystkie sowy mają dwa razy więcej kręgów w szyi niż ssaki. Dzięki temu, mogą obracać głowę do tyłu bez poruszania ciała lub bez najmniejszego wysiłku spojrzeć pionowo w górę.

Każda sowa namiętnie głową kreci, przechyla na boki, co czasami wygląda śmiesznie lub nadaje jej mądry, "myślący" wygląd. To tylko pozory. Co prawda sowa głupia nie jest, ale to tylko nasłuchiwanie. Dzięki niesymetrycznie ułożonym otworom usznym, ptak precyzyjnie lokalizuje szmery wydawane przez ofiarę i dokładnie odmierza odległość do celu. Często z dystansu kilkudziesięciu metrów nawet w kompletnej ciemności potrafi dopaść gryzonia. Teraz proszę sobie wyobrazić naszych przesądnych przodków: siedzi taki szary ptak na dachu, dziwnie się zachowuje, łypie oczami i co najgorsze, lata po nocach. Na pewno ma kontakt z ciemnymi mocami. A gdy dołączyć do tego jeszcze niesamowite głosy, to...

W rzeczywistości przenikliwie pohukują nocami tylko puszczyki. Słynna pójdźka, której głosy wydawany z wieży cmentarnej kaplicy ludowe opowieści tłumaczyły, jako fatalną w skutkach przepowiednię "pójdź, pójdź w dołek pod kościołek", wymagają wielkiej wyobraźni. Przesłuchałem liczne nagrania "strasznej" sowy i mimo szczerych wysiłków, były to jęki i pochrapywania. Być może, powinienem usłyszeć go o północy, na zapuszczonym cmentarzu, ale póki co, na taki spacer jakoś się nie wybieram...