Szacunek dla Ożarowa

Jan Pietrzak: JAK W KABARECIE

Występowałem tam przed dziesięcioma laty, zaproszony przez ,,Solidarność”, wystąpiłem i teraz na prośbę dzielnych i mądrych ludzi, nie godzących się na zniszczenie dobrego, wydajnego, nowoczesnego zakładu pracy. To, że przegrali z głupcami kasującymi polski przemysł pod pretekstem niezbędnej prywatyzacji, liberalizacji, wolnego runku itp., nie umniejsza wagi ich ówczesnej walki.

Zarządzona w ramach tzw. transformacji likwidacja przemysłu spowodowała upadek tysięcy zakładów pracy i całych gałęzi przemysłu. Teoretycznie likwidacja niewydajnego dziedzictwa socjalizmu miała spowodować szybki rozwój kraju. Praktycznie nastąpiła dzika prywatyzacja i niepohamowane rozkradanie wspólnej, społecznej własności. Brak krajowego przemysłu, to brak pracy. Aktualnie mamy 2 mln bezrobotnych. Doliczmy 2 mln zarobkowych emigrantów… 4 000 000 Polaków w sile wieku nie tworzy polskiego dobrobytu, nie buduje lepszej przyszłości swoich rodzin. Polska się nie rozwija, lecz zwija. Jedyne, co tu dobrze rośnie, to horrendalny dług i kasta urzędnicza rządzącej partii. Premier podczas gospodarskiej wizyty w Opolu skarcił zgromadzony aktyw, że nie rodzi dzieci i żartobliwie zachęcał do zwiększonego wysiłku na rzecz prokreacji. Powinien ktoś równie żartob- liwie zapytać: a do czego te dzieci mają się spieszyć, panie premierze? Do zamykanych szkół, upadającego Centrum Zdrowia Dziecka, nielicznych żłobków i przedszkoli, do biedy i braku szans? Do kraju, który przez dwadzieścia lat nie potrafi zbudować jednej autostrady za polskie pieniądze?

Pieniądze na inwestycje musimy nieustannie wyrywać z Brukseli, czyli od społeczeństw, które są produktywne, które nie pozwoliły na zamknięcie swoich stoczni, „Ursusów” „Żerani” i fabryk kabli. W Ożarowie rozumiano to już dziesięć lat temu.