Szkolne problemy młodych Romów

– Jeśli romskie dziecko powie, że nie chce iść do szkoły, to rodzice go nie zmuszają – przyznaje Sylwester Szczerba, jeden z trójki asystentów rom­skich zatrudnionych w Szkole Podstawowej nr 9.

W placówce od połowy lat 60. uczą się dzieci z tej mniejszości. Do 2008 r. były grupowane w klasach złożonych tylko z Romów, potem wprowadzono je do polskich klas, co służyło integracji.

– System się sprawdził, bo dzieci nie znają podziałów ze względu na kolor skóry – podkreśla Zofia Basiaga, dyrektor SP nr 9. – Zwłaszcza, że Romowie byli związani z naszą szkołą od czwartego roku życia, czyli od przyjścia do zerówki.

Obecnie w SP nr 9 uczy się 27 romskich dzieci. Rodzice posyłają je na lekcje, żeby uczyły się polskiego, ponieważ w domach mówią wyłącznie po rom­sku. Część z nich kończy edukację na podstawówce, by móc zająć się żebractwem. Niektórzy mają wyższe aspiracje. Do Gimnazjum nr 6 chodzą Wenecja Szczerba i Patryk Mirga. Oboje świetnie się uczą.

Krzysztof Popiela, pełnomocnik prezydenta ds. romskich uważa, że największym problemem tej mniejszości jest integracja z polską większością. To trudne, bowiem sądeccy Romowie z grupy Bergitka Roma nie są tolerowani nawet przez swoich ziomków z innych szczepów.

Takich problemów nie mają nauczyciele pracujący z mniejszością łemkowską skupioną wokół Krynicy oraz w Gorlic­kiem. Łem­kowskie dzieci chodzą do polskich szkół, gdzie mogą uczyć się swojego języka i kultury. Większość jest prawosławna, więc religii uczy ich ksiądz z cerkwi. – W tej chwili jedyny problem stanowi brak podręcznika do języka łemkow­skiego, dostosowanego do nowej podstawy programowej – mówi Barbara Duć, ucząca tego języka w Gładyszowie i Uściu Gorlickim.