Teatr nie może stać pusty. Młodzi proponują historię z dreszczykiem

Premierę najnowszego spektaklu Amatorskiego Teatru im. ks. kardynała Karola Wojtyły, zapowiedziano na jutro. Widowisko „Kto zabił? Próba generalna”, które zostanie pokazane w sali widowiskowej w przyziemiu kościoła w Pawlikowicach (godz. 18), to opowieść o powstawaniu spektaklu teatralnego, zawierająca także trzymający w napięciu wątek kryminalny oraz elementy komedii.

- Ten spektakl to odzwierciedlenie naszych prób teatralnych. Pokażemy, jak wygląda to od kuchni, ile trzeba przygotowań, by zaprezentować przedstawienie publiczności - mówi Justyna Brotoń, autorka scenariusza „Próby generalnej”.

- To eksperyment, bo do tej pory teatr wystawiał sztuki w rodzaju - płaczliwy dramat. Teraz pokażemy komedię, to będzie taka historia z dreszczykiem. Niektóre żarty będę specyficzne, zobaczymy, czy publiczności przypadnie to do gustu - dodaje Konrad Dębowski z Amatorskiego Teatru w Pawlikowicach.

„Próba generalna” to drugi autorski spektakl - po wystawianym na przełomie 2015 i 2016 roku „Momencie”, opowieści „o życiu pewnego człowieka”- „odnowionej” pawlikowickiej grupy teatralnej. Należy do niej obecnie 12 osób, w większości młodych. Jesienią ubiegłego roku postanowili oni reaktywować zespół (w 2014 roku grupa zaprzestała działalności), bo jak mówią „było smutno, że teatr stoi pusty”.

Taka sytuacja miała miejsce w Pawlikowicach chyba po raz pierwszy. Bo w tej miejscowości teatralne tradycje są kontynuowane od ponad wieku.

Z teatralnych kronik

a 100-lecie teatru: z tej okazji - w roku 2010 - zespołowi nadano imię ks. kardynała Karola Wojtyły. Podczas jubileuszu widzowie obejrzeli także fragmenty najważniejszych teatralnych spektakli, wystawionych przez zespół od 1910 roku. Widowisko to wyreżyserował wieloletni kierownik teatru Stanisław Tatara.

a Wiek XXI: w 2000 roku z okazji jubileuszu 90-lecia teatr wystawia program biesiadny „A to Polska właśnie” oraz sztukę teatralną opartą na francuskiej legendzie pt.: „Dziewczynka bez dłoni”. W roku 2003 zostają zrealizowane dwie sztuki i biesiada jubileuszowa. Inscenizacja sztuki „Bóg jest jak Bóg” w reżyserii Stanisława M. Tatary otrzymuje na kolejnym Przeglądzie Teatrów Amatorskich w Krakowie dwa wyróżnienia - dla twórcy scenografii oraz dla ks. Eugeniusza Kucharewicza

- ówczesnego opiekuna zespołu za rolę pierwszoplanową. Od roku 2005 zespół wystawia kilka programów refleksyjnych poświęconych życiu i nauczaniu Jana Pawła II.

a Lata 90. XX wieku: przy kościele w Pawlikowicach zostaje oddana do użytku nowoczesna sala teatralna z ogromną sceną. Zostaje wznowiona sztuka „Gość oczekiwany” w reżyserii Aleksandra Piąstki. Jest ona wystawiana przez kilka lat, m.in. podczas Przeglądu Amatorskich Zespołów Teatralnych w Wadowicach, gdzie zespół zdobywa drugie miejsce.

a Rok 1979: teatr zostaje przeniesiony do Domu Kultury w Pawlikowicach. Nowy zespół pod kierunkiem Jana Klekowskiego wystawia „Jasełka” i „Misterium Męki Pańskiej” w reżyserii Stanisława Bajgiera.

a Lata 70-te: po „odwilży” w kraju, odżywa i pawlikowicki teatr. Następuje próba odbudowy starej sceny w budynku nad stolarnią, oraz odtwarzanie dawnych kostiumów i dekoracji pod kierunkiem ówczesnego proboszcza ks. Władysława Skowrona. W roku 1972 wystawione zostają jasełka, rok później „Gość oczekiwany” Zofii Kossak-Szczuckiej, a potem opowieści „Dnia jednego o północy” oraz „Żywot św. Genowefy” (1975). W roku 1976, podczas wizyty w pawlikowickiej parafii, teatr odwiedza kardynał Wojtyła, który mówi aktorom „Pilnujcie mi mojego teatru, podtrzymujcie dalszą działalność i rozwijajcie się wraz z nim”.

a 1951 rok: teatr zostaje zamknięty przez władze komunistyczne, a kostiumy, dekoracje, rekwizyty, reflektory itp. zostają wywiezione do krakowskich teatrów.

a Lata 20 i 30-te: przy Zakładzie Wychowawczym dobudowano m.in. salą widowiskową ze sceną. Od 1925 roku wystawiane są tam jasełka - początkowo wg scenariusza Lucjana Rydla, a w późniejszych latach także wg ks. Ferdynanda Ochały.

a 1910 rok: Towarzystwo „Grunwald”, działające w Zakładzie Wychowawczym dla sierot w Pawlikowicach wystawia 28 sierpnia 1910 roku, w pięćsetną rocznicę zwycięstwa nad Krzyżakami, plenerową inscenizację bitwy grunwaldzkiej. To początek teatru.