Telewizja piracka

Marcin Wolski: SPRAWKI Z WARSZAWKI

Nie przychodziło nam do głowy, że 40 lat później podobna radiostacja piracka opanowana przez działaczy partii, których nie ma, zawładnie publicznymi mediami, ze skutecznością, jakiej mogą pozazdrościć morscy rabusie z rogu Afryki. Mimo różnic ideologicznych (dla pełniącego obowiązki admirała jednostki "Woronicza 17" somalijscy piraci to zapewne "czarne małpy"), skuteczność działań i bezradność reszty świata wobec poczynań rozbójników są podobne. A nawet zaznacza się przewaga TVP-irackiej. Nikt (rząd, parlament, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, sądy, Ministerstwo Skarbu, Finansów, władze Warszawy itp.) nie wysyła przeciw niej kanonierek, potulnie oddawany jest haracz w postaci szczątkowego abonamentu i niezakłócenie płynie szmal od reklamodawców. Bojkot proponowany jest jedynie przez niewielką grupę artystów, których i tak nikt tam nie zaprasza (nawiasem mówiąc znacznie mocniejszy jest bojkot TVP wobec twórców i dziennikarzy, którzy jej podpadli).
O bojkocie ze strony twórców i aktorów popularnych seriali jakoś nie słychać.
A przecież przy odrobinie woli istnieją dziesiątki sposobów opanowania jednostki, bez konieczności powolnego zatapiania, do czego ma służyć nowa ustawa medialna, rodząca się w bólach i krytykowana nawet przez tych, co ją tworzą. Można powiedzieć, odwołując się do klasyki, że przewodnicząca redagującej ją komisji, działa jak Penelopa, co za dnia Śledzińska wykoncypuje, w nocy Katarasińska popsuje. Tyle że woli walki z piratami nie ma. Nadzieja, że TVarfały odwalą całą brudną robotę, po której, na pozbawiony wszelkich śladów PIS-u mostek, wkroczą czyste i światłe kadry wolnego świata, może mieć swoją cenę. Triumfalny powrót zda się wytępionych Libertasów i Leppertasów na nasze i europejskie wody. Tym razem na dłużej.