Tłuczek do mięsa

Jest niedziela. Tuż obok z mieszkania słyszę przygotowania do niedzielnego obiadu. Tłuczek do mięsa, tłuczek na mięsie. Sam za chwilę zaczynam obierać ziemniaki. Też muszę, chcę i będę jadł. I zadaję sobie pytanie: co byśmy robili, gdybyśmy nie musieli jeść?

Pamiętam też soboty. W sobotę chodziłem po osiedlu z komunią świętą do chorych. Przemierzałem dość dużą część osiedla i z różnych mieszkań słyszałem krzyki i generalnie było awanturowato. Proszę mi wybaczyć to słowo, ale niech ono oznacza właśnie te sobotnie awantury. Po jakimś czasie odkryłem, o co chodziło. Otóż ludzie nie widzieli się cały tydzień, a gdy wreszcie spotykali się w soboty, to była dobra okazja do sprzeczki. Tak było w każdą sobotę.

Soboty to jedna z wersji spędzania czasu wtedy, gdy nie jemy, nie zajmujemy się jedzeniem. Wspólne jedzenie jest nawet synonimem dobrze budowanych relacji w rodzinie, z przyjaciółmi itd. A co by było, gdybyśmy jako ludzie nie musieli jeść? Co byśmy takiego robili. Pamiętam, kiedyś młody chłopak opowiadał o tym, jak bardzo spieszy się ze szkoły do domu. Ale jak już jest w domu, to właściwie nie ma czym zająć swojego czasu. Wszystko wydaje mu się banalne i po prostu nie chce mu się.

Sam na co dzień nie poświęcam za dużo czasu na jedzenie. Ale to nie chodzi o mnie, chodzi o filozofię. O wartości. O to, co warto w życiu robić, a czego nie robić. Uwaga, nowe słowo: wyabstrahować „wyodrębnić w jakimś przedmiocie lub zjawisku jego cechy i relacje istotne” (SJP). Skoro jest takie słowo, to znaczy, że ludzie już to robili. Niedziela. Mięso, ziemniaki, tłuczek, obieraczka, stół i masę innych rzeczy. A po drugiej stronie ludzkość. Jako taka. Ludzkość, która nagle nie musi jeść. Ma czas. I co? Co dalej? Sam jestem ciekawy...