Tradycja nas formuje

Liliana Sonik: CAŁY TEN ZGIEŁK

Gdy byłam dzieckiem, słyszałam w domu: "Wilia Wilii, świętej Wiktorii” – i wszyscy wspominali w dniu jej imienin prababkę Wiktorię, chociaż nikt jej nie znał, ponieważ osierociła dzieci, gdy były jeszcze dziećmi sto lat temu, w roku 1914. A ja stale pamiętam to powiedzenie i powtarzam je moim dzieciom z nadzieją, że one powtórzą je kiedyś swoim dzieciom. Stare imię wróciło do łask i jest dziś bardzo popularne, więc może komuś z Czytelników to zapomniane porzekadło się przyda.

Tradycja nas koduje, stanowi i formuje. Rytuały nadają nadzwyczajny sens czynnościom zwyczajnym. Dzięki temu banalna kolacja staje się momentem w swej nieuniknionej powtarzalności cudownym i tajemniczym.

Wigilię jemy w szerokiej rodzinie, gdzie każdy wnosi, co najbardziej lubi i najlepiej robi. Mijają lata i czas nas weryfikuje: jedni odeszli już na zawsze, inni dopiero niedawno pojawili na świecie. Zasiadamy do stołu w kilkanaście osób. Ten mały tłumek trzeba nakarmić i choć wszyscy starają się pomagać, to przecież główny ciężar przygotowań spada na Anię.

Podobnie jest w tysiącach domów. I wszędzie dziś jest ktoś, kto nie ma czasu czytać gazet, bo zajmuje się świąteczną infrastrukturą. Na szczęście nie trzeba już stać w kolejce od świtu. Na szczęście mężczyźni też chętnie włączają się w prace. Na szczęście można jeszcze na ostatnie roraty zdążyć, żeby nie poczuć się tą Martą od czarnej roboty, która "gorszą cząstkę wybrała”. Bo Państwo z pewnością pamiętacie ewangeliczną opowieść o Marii i Marcie, a jeśli nie pamiętacie, to łatwo znajdziecie w internecie.

Właśnie dzisiaj jest dobry czas, by zrehabilitować zabieganą i niedospaną Martę.

Bo bez Marty tradycja kruszeje. To nasze Marty sprawiają, że dom pachnie Wigilią, tym zapachem, który towarzyszy nam przez życie i pomaga zachować równowagę.

Tylko się nie pomylmy. Wcale nie chodzi wyłącznie o kobiety. Komfort i poczucie bezpieczeństwa w święta zapewnia nam wielu ludzi. "Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś”. Dyżurujący lekarze, pielęgniarki, strażacy, księża, kucharze i pracownicy sklepów – szacunek dla was Panie i Panowie.

Świąt bez śladu złych emocji, za to wypełnionych światłem dobra i piękna życzę i tym, którzy pracują i tym, którzy do "infrastruktury” zachowują dystans.